en als je morgen wakker wordt leef je nog

Maar het lucht wel op als je slapen gaat
sterrren in je hoofd zingen zacht die liedjes
nog gaat het beter in je droom

en als je morgen wakker wordt leef je nog
je trekt achter de gordijnen weg van de lucht
in deze stad waar alles loopt zoals het gaat
ga jij je eigen spoor terug

Maar het lucht wel op als je slapen gaat
sterrren in je hoofd zingen zacht die liedjes
nog gaat het beter in je droom

een wilg langs de waterkant en eenden
spiegelvlakken in wezen zwak zo waren
jaren nog gelijk gebleven op de mensen na
die jij nog kende zij sliepen door de dagen heen

Maar het lucht wel op als je slapen gaat
sterrren in je hoofd zingen zacht die liedjes
nog gaat het beter in je droom

zij groeten ook maar met hun ogen
niet er trad daar al een schaduw
door een schimmenspel met vreemden
en langzaam kwam je uit jezelf voort

Maar het lucht wel op als je slapen gaat
sterrren in je hoofd zingen zacht die liedjes
nog gaat het beter in je droom

Oud zeer,

de kantonier
hij wedijvert wat
met het verleden
en daar omtrent

neemt de beschoeiïngen
ter hand zeer oud komt het
over en vervult een plicht
laakbaar omgezet

overwoekert groen
het beklijft enigzins
men wrijft zich in
dit komt zelden meer

hier prijkt geluk
van enige jaren her
tegen het oud en nieuw

een vleugje

Vandaag schijnt soms de zon alleen
te zijn die warmte geeft in kleine dagen
smaller nog de schaduwbeelden
werpen strepen gebroken op
het behang voluit staat er niet
zoveel lezen naar ik vrees
kijk de muur geeft mij
de kleur en ook een vleugje
hoop in vlinders dwalen

...een waakvlam wakkerde enige hoop
naast lag een herinnering omarmd
met mijn eigen leven in het voorbijgaan
wiste ik mij het voorhoofd maar wist
geen enkele muur vlamt uit zich
met de hoop dat licht je uit de ogen
straalt het was gewoon een droom...

het licht daagt

We dekken ons de tafel weer
bestek ter linker en rechterzijde
om onze handen het gewonnen
staal

verblijd herwonnen wij
de gestilde dagen
in decor gezet
doorgrondend wit

dit zijn de dagen
waar in getroost
het leed over het kleed

ons verdeeld in weder geboren
leven het sprak ons aan

Hard aan, gevroren maar weelderig toch

hoe zeer ik ook de maand hervind
het loof weer mis 't blakend groen

hoe meer ik ook de liefde zoek
herwin ik toch mijn eigenheid

hoe veel ik ook de leegte tref
het treffend ook toch weer verwoord


hoe graag ik ook een hand bemin
het zoekt mij niet ik tril er in

hoe beeldend dan de wintertuin
het lacht mij eerder al gemoed

Het is wit

maagdelijk wit zo ben ik
een doorsnede in de tijd
als vers brood met koffie
goedemorgen als ontbijt
nadagen naijlen ik zit

tik de kop
de schaal breekt
op de top
de zon wreekt

ik ben op
zo ben ik

een ruimte rond om mij
gedachtengoed waar-
nemingsvermogen
het is ook spijt
maar ik ben ik

handgebaren in barensnood
baarlijk nonsens ik speel
met mijn gedachten goed?