ik was ® wat uitgesproken over geraakt. Over waarde; wie niets waard is kan waard worden wie waard wordt kan alles worden

vrijdag 13 januari 2006

Haarlijnen

en bij benadering volgde ik haar huid
met de helderheid van dit ogenblik
zij weet van weelde en verglijd
met een hand gebarend
mij de kamer uit
het laatste woord spoorde niet
langs oude zandwegen
naar het plezier van spelenvaren

helaas de terugreis
werd onoverbrugbaar
zonder veerpont

uit alle hoeken
haalt zij de stilte aan
die is uitgebroken op haarlijnen
lopen is een halszaak
op de terugweg
speelde zij nog wat
met mijn gedachten

veel-al-niets


veel sprekend is veel-
al nietszeggend daar-
om voer ik altijd licht
aan kleine vogeltjes

en dank je
voor de lege handen
ik vat daar
nu nog minder

voor de kiezen

in zaad gezet tot overleven een eisprong
danste in het samensmeltend blastomeer
opende de vierde klieving op het bevruchtingsvlak
dit was de geslachtbepaling voor de dochtercellen

Zo ligt zij daar met gespreide benen gapend
in balsem wachtend op de weeën in een zoete geur
verhulde de echoscopie nog wonderbeelden
is de vrucht voor het ontsnappen klaar

Schermutselen

Ee strijdtoneel vol lustigheden
ontucht pleegde er bijna zelfdoding

de spuigast stond voor paal
ongesteld zijn tegenspeelster

hier baarde hij zijn lust in onzinnen
en kraamde zij baarlijk nonsens
een bloedbad voor dit onthullend paar
zeer ontsloten zij en hij voor 't stoten klaar

het werd te dol van plankenkoorst
verhit raakte alle zinnen
zij zinspeelde en souffleurde de revue
en liet hem na te spelen als op toneel

een stukje hijgerig publieksgeil mompelde
zo klaar gekomen in woorden
dit was zelden een daad van onvermogen
spelde beide nog de lust hardop hij en
zij werd steeds weker van binnen

het publiek raakte zeer verhit geboeid in ketenen
en zienderogen brak de orgie in de orkestbak
in alle tooaarden kleurde muzikanten klanken

de zaalwacht liep te leuren
met de overdaad van schaamte
bij de toiletjuffrouw
haar miniem handtasje ontsloot in diep geborgen
een ontfutselend verlangen wat hem goed paste

het doek viel ver na de pauze
een ieder zat weer strak in pak vol van verlangen
men toostte op de goede afloop van dit blijspel
niemand wist meer waar het overging in blijvend
te gast zijn in één avond uit het dak rustig
thuiszittend op het gemak te roken

dé 13de

vrijdag op het laatst van de werkweek
een punt achter de eindtijd geplaatst
waar in de arbied op het oog vergaat
tot miniscule handgebaartjes

geluk breekt op een oortje na
de overwinning op het barsten
zijnde stukken achter het servies
verrrekt de pees het kuitbeen weer

goed weggeborgen op gevoel de zwarte kater
hij spint garen bij 't sfeerbeeld van volle maan
glashelder preekt hij in hallo's me tegen
op het oog van de dertiende breekt het geluk

-stuk

de romantiek is onder het trapleer
doorlopend op de sporten blijven kleven
is gevelreiniging achterwege gebleven
ogendoppen ervoor opgekregen

men zegt er is een sprankje hoop dat niets
uitgesloten laat delen dag om te doorweken
spit alles twijfel met peulenschillen onder
de deurmat liegt hartstochtelijk 't fijne stof

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Blogarchief