Hoe doet dat water het toch

waterig rondom staat het leuker toupet te wezen
dat te stromen om de voet
toch vroeg ik me af
wat maakt water harder
en ik zag het tot mijn verbazing

Het hecht gewoon een matje tot een staafje kristalhelder  water
een oppervlakkig bezien gebeurtenisje dat daar dobbert in zijn eentje
vervlecht aan stukjes met beetjes een laagje wat op water leeft

de kruin

terugkijkend heb ik mijn sporen wel verdient

waarin ik gewoon weer kan terugtreden

ik liet hier ooit viervoeten rijker...

maar dat is niet zo erg verheven

om al gaande weg die indruk

na te laten die ik hier weerleg

te vrezen valt voor even

op de toppen van mijn kunnen 

staat de zon wat waterig

te lezen hoe ik daar 

hectometerpaaltjes

versla in fotobeelden

sta er stil bij 

hoe het allemaal

in deze open ruimte 

stil kan wezen

Bloemhoofd

uitgesproken maar dan anders
staat de kroon nog hoog
verheven tot de sneeuw te preken
mijn voeten zijn bedekt te weten
met een deken wit fatsoen
waar ik niets aan kan doen
dan kouwelijk te dragen
dat lot wat mij in leven liet
te zien hoe te verdragen
leven is in zaadgeschoten
goed gericht ik deze dijk
van een bestaan nog overleef

Mijn prikkelarm

Ik las het nog maar lek niet meer
dacht dit gaat over mijn prikkelarm
gemoed niet over de steek een prik
die deze losarm onderging toen het
uitstekend laden overging met morsen
van de pennenvrucht als inkt dat sap
wat uit mijn pen spoot toen de laser mij
met 'n las genas van lekken opdat ik
prikkelarmlastig kan blijven bestaan.

je gelooft het of niet niet; 

maar hier rust een

verpulverd wegdek ondergesneeuwd

waar ooit kilometers op werden gevreten

is het nu vermalen tot weggewerkt gruis

het geruis van banden ligt daarin bestorven

die jakkerende vermaledijde  tijdgeest 

die wellicht ook dit leest  en wegsjeesd