Mus

Als soort staan ze op de tocht
Maar als ras nog wijd verbreidt
Is uitsterven wel wat vergezocht
En 't toch nog redt als wapenfeit

Natuurlijk ongehoort

Natuurlijk belt zij niet
Om te horen of het regent
Of hoe het met me gaat

Daar zijn alleen de vragen
Die niet aangeven wat
Of juist verzwijgen dat

Dus valt niets wijs
Te maken dan dat juist
Wat haar betreft ook

Mij aangaat te wijten is
Of beter te verwijten valt
Aan wat je nu eenmaal niet

Natuurlijk niet vraagt
Gewoon domweg in 't midden
Laat staan het vanzelf gaat

Spanning

Het licht weer op
je haalt opgelucht
adem na tellen tot
de klap valt je veegt
alle moed weer
bij elkaar die dreigt
weg te spoelen
in de neerslag
die dat geeft
en ziet weerlicht