Opgevallen

Mooie woorden stalen de show
waar ik met open ogen bij stond
versteld dat ik ook geslagen kon
worden met de stomheid en hoe
hijde woorden nam uit de mond

en

jij verlangt dus weer
terug naar die open
slaande ramen uitkijkend
op een blinde muur
waardoor gelukkig
niemand gelukkig
door naar binnen
kon komen kijken

voor bijna eeuwig onsterfelijk

aan wederopstanding doe ik niet
de tijd die klopt
mijn stof wel weg
geeft ruimte weer

mijn geest dan wel
gehakt blijft
in een hersenpan

hangen aan de zijde
draad voor eeuwig

wat voor inhoud stond
staat god mag weten
nog wel ergens voor
mijn gedachtegang
een eindeloze band