ik was ® wat uitgesproken over geraakt. Over waarde; wie niets waard is kan waard worden wie waard wordt kan alles worden

donderdag 3 december 2009

moederskind - iv

geen punt maken van je dood
gewoon doen in de dialoog
gespreksstof of een betoog
maakt je echt en levensgroot
verhalend over een boot
waarin je voort bewoog
dobberend naar omhoog
een punt maken ook

de vogel de bel aanbinden - iii

zover de stilte breekbaar is
wordt het doorbroken
door de kleppel
bij iedere vleugelslag

Beteugeld - ii

Niet dat hij gek was
naar de maan toescheen
neen eerder bleek
de blauwe schijn hem
liefdeloos tot zo
vriendschap hem bewees

Bejaard - i

Ze zag helder de regels tussen
de stapel natuurstenen
tot een muur vol betekenissen
waar geen woord van gelogen
haar een grens bezorgde
terwijl dorst haar dwong
de vrucht te oogsten zo doornig
dat zij haar handen verwondde
en met bloed weer tekende
wat ze nooit ondervond

RS

Beroemdheid raakt verlamd
verouderd tot een minzaam man

opgeborgen in het geheugen van kale gangen
speelt alleen nog in gedachten wat
afgebrokkelde zinsdelen blijft

RS IM tot eer en glorie bekoren
in het nabestaand publiek
dat met plankenkoorts behaagziek
praalt met zijn muziek gemak zuchtend
op de hypotheekbank rustig
spelend met de vrijgevochten lul
die er nogal slapjes bij zit
hardhorend bij 't peperdure gehoortoestel
waaruit hij laat mij galmt
-
blijft staan
dat enige singletje
waarop bekrast in zijn geest
op de speeltafel van het leven
hij overstijgend klinkt
aan de namaakdiamanten naalden
die tonen uit zijn groeven graven

Stekelig afgelegd maar aangelegen

Het wegdek was weg
van het afgedekte vleesgerecht
zo platvloers had het zelden
aangelegen maal
zich opgediend met het scharreldiertje een stekelige aangelegenheid
waarin machtige kraaiachtige de pik had
het leek een roek die kloek de lijkenpikker werd
wars van de pech om ook verlijkt uitgespreid te worden
stal de vogel de show van de grootst gebekten
die gewiekst de gekke egelbek uiteen trok
in een losse kop met een daar aangehecht darmstelsel
terwijl hij onverwijld de vleugels nam

een speldenkussen achterlatend
dat ik weer bijtelde op de platte faunalijst
die opgedist op de gevoelige plaat vastgelegd
nu aan de wand prijkt naast de foto
van een tweekoppig vogelbekdier
dat op de bumper kleefde waar achter
iemand zijn hoofd niet bij had dat nu door de voorruit stak.

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Blogarchief