Randstad

Weer eens reizend door het landschap
van de toekomst
waar niemand meer in thuis
iedereen altijd bij de weg
kwijt stilstaat toch
het voorjaar nog beleeft
in enkele bosjes wild leven
vergeten mussenvolk
een zonsopgang eventjes
wonderen verricht alvoor
de dag aanbreekt
en
iedereen weer wegvlucht
naar waar niemand huishoudt
dan het kantoorpand
aan de snelweg wat peizend
ingeruild is voor de volkstuin

zonder enige hoop de laatste
vruchtwisseling aangeeft

uit het lood geslagen

dan wanneer
het venster
wagenwijd
zich opent
met volle teugen
het voorjaar weer
naar binnen treedt
komt de ladder
de zwarte kater
de afstand daar
die dit weer schept
met faalkansen
of ongeluk
me vanzelf weer
tegen

recht - lijnig

in deze streken haalt men flink uit
staat alles vast of ligt voor zeker
het riet wuift stijvend lijnrecht
de kiemen barsten uit de aarde
sporend naar een einder
de horizon staat soms uitzonderlijk
kaal hier en daar met raffelranden
van geboomte dat al dan niet
afgezaagd als randbeplanting
in lanen uitgestrekt