Open eens uw hart - gespan

ik deed het en ontsloot wat rood aangelopen
Hoe voelt dat nu? Nat. Maar met een vraagteken.
Dat klopt. Nee dat klopt geenszins en niet meer.
Het loopt over; zoals u ziet.
Wij zien dat nu eenmaal allemaal
door andermans ogen.

Zo zag ik Awater vandaag voor het eerst
op deze verder zo stralende Juli dag. Alles goot
of stroomde over. Zoveel, ik kon mij nauwelijks
verstaanbaar maken in taal, laat staan mijn ogen
te geloven. Uitdrukken,
maar het kon ook niet uitblijven dat ik
juist vandaag de kiosk der letteren aandeed.

Dichter in de poëzie kun je welhaast
niet raken. Aldaar besloot men, nog slechts
anderhalf uur, zeg uur U, om in hun metafoor
te geraken, besloot zij te fuseren.
Bout gezegd, ze ruimen het veld,
na zoveel jaren gedicht te zijn geweest.

Vrouwen, moeders wellicht, gelet de oude boezems,
slaakten diepe zuchten zonder omhaal en te bezien
wat de winst oplevert die uit de kortingen die viel
te behalen zo te kijk in het jat dadelijk uit het veld
of in geen veld of wegen meer te bekennen
wat poëzie nog inhoudt op een loopafstandje
verder.

(de directeur van een gerenommeerd dichtblad
sprak ik tegen over een abonnement nemen.
Zoveel bloeit niet met bloemlezen,
in weer omzien dat het binden moet.
Immers, ik schrijf ook, laat staan alsof het gedrukt staat.)