Moeder nabij Gorredijk

Moeder spreekt boekdelen wijze woorden. Bukt zich gaaf een bilnaad bloot, steekt een peuk op, rookt uit haar mond bij't verbieden van de kleuter, grijpend naar de grond. Ongezond. Vies! Laat maar liggen. Het kind knikt begrijpelijk gaat zij daarin mee.
Begaan, bij vijfentwintig graden staat de achterklep wagenwijd open.
De honden, aangebonden, blaffen duits accoord.
Het kenteken laat zich vertalen.

De baas komt uit de bosjes opgelucht terug. Zijn zonnebril omhoog gestoken verraad een heldere blik in zijn hand omsloten. Nog één teug en dan vlug terug de wagen in. Kind dreint, mams walmt paps kalm nuriet vakantiemelodietjes. De reis vangt aan met raampjes open. Een laatste blik geworpen, cola, op het eerste gezicht. De remlichten verraden het oponthoud van alweer een corrigerende tik. Blaffend rijdt de stationwagon gti de parkeerplaats af.

Rolrond

Alleen al daarom trek ik naar de veluwezoom:
De mest, een kever en een karrespoor.

Niets leidt mij meer af op de ingeslagen weg.
Met pracht en praal dat zwoegend eerbetoon aan stront.

Het zegenvierend nageslacht, dat eindelijk zich tevreten stelt in andermans hoop.

Terloops gedropt, maar hoedanook; stront.