ik was ® wat uitgesproken over geraakt. Over waarde; wie niets waard is kan waard worden wie waard wordt kan alles worden

dinsdag 13 januari 2009

stroomrijk

Zonder het trage kloppen van het getij
wad in het noorden eindeloos verloopt

zonder het lome gaan van de rivier
geklemd in kribvak het uiterwaard doorweekt

wil en kan ik niet anders zijn in zeker weten
dat ook de nood eens tot hoger lot verheven

zich tegen me keert dit leven inkort
tot een overstroming op het gevoel

geen plek dient thuishaven alleen
met vluchten te zijn voor 't bestaan

meer nog het vergankelijk weken
ruimte overeenstemt met de streken

waar de zekerheid zijn tol op eist
die het bestaan verlangt in - delen

eindigheid een zegen los weekt van leven
dat gegeven met nemen weer vereend

boom

de wortels krullen sierlijk om de grafrede
het hek van de dam staat daar
door de stam verweven wijkend
in dit hout verankerd

roest het scharnier van nut ontdaan
tot rustpunt in de stramheid van het gelid

de schaduw wit uitgeslagen smetteloos zwart achter
de opgehoogde zonbeschenen aarde
de vragen rijzen daaruit

hoe of het niemand toe behoort
dat oude de dood in de koude armoede vertrouwt
niet meer verlangt
dan uitgelezen
te worden vergeten

Het rede rijk

zij die de gouden eeuw ontsproten
nog slechts het schamperend geeuwen
van de millennia dat het blijspel;

niet meer was dan vertaal(-d) werk
om het lachen om zichzelf te verleren
vooral ook om ter spot voor anderen
te vermijden hoe zich nog te verblijden
waar de grote melodie de taal ontsnapt

niet meer de dichter spreekt nog
stommer dan hij wordt aan - gesproken
voor hen die slechts lezen door gelezen
willen worden aan de voorhoeder die verleerd
om het leer - vermogen nog te hebben gelijk
de gelooide huid taant met ontplooien
glad te strijken

niet meer dan het verslaan in de verslagen
zonder ook maar een klank daar in verstaan
het schaarste goed dat spot hoe rede rijker
het ook moet los geweekt van land en natie
zonder notie zelfs geen dagboek of notitie
naliet te verstrikt in talenkennis

niet meer weet wat eigen taal naliet
die de doorsneeontwikkeling verdriet
het dichtwerk van de hand gewezen
aan de gangbare wansmaak van het lezen
in kleiner wordende kringen
van de waterwerken

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Blogarchief