De chemograaf

De chemograaf

Het licht gaat uit
en op de tast vindt hij
de oplossing eenvoudig
verdunt verhaal zwart

noch wit in rood licht
overdreven en nog

vertrouwt de zilverpoets
op het oog de hoge tonen

het zet zichaf overgewaardeerd
belichte druk van jaren op negatief
zwaar maar toch niet overdreven

in weerwil nogmaals een contrast
het leven teveel in baden gefixeerd
ondergedompeld ontwikkelt woord
hier komt het naakt
een strooilicht feit
verstond haar huid
verstomd door grijs
getinte afdruk gepakt

begreep hij in één ogenblik
dit tegenhoudend licht brandt
sterker door schemerduister

in ieder detail spreekt er
nog hoop al glanst de toekomst
hier onzeker zei't licht vast en
zeker een goede print

de waker van de slaper

Het is laat je ontwaakt verslapen
hetgeen te veel gelazer maakt
in de glazen nabij de kraker

naar schijnt een hardhandig
maar onverstandige waker

waar de geest voort waart
van de slaper brak de nacht

Uitgekookt

Hij was er zo een
die van delen wist
alles was te scheiden
zijn indeien en tegendelen
hij was daar meester in

jaar rond viel pardoes
rondom hem weg
hij was te gek op
het breken dood gewoon
vaarwel totslot

valrepen spelen nu
parten met hem
hij valt daarin
goed tegen mee

zo uitgekookt was hij
zelden dan nu de dop
kapot het leven
gestold voor hem
uitgehold de lege kop

dit zijn resten waarop rust
uitbreekt als een infectie
het verwond niet meer
het is gewoon op

slot