Verwezen

Omdat je nu weer verder slapen mag
sluit ik me ogen zonder vragen stellen naar waarom die zwarte vlekken zo
Blind vol vertrouwen als op esdoorn
Bladeren het najaar uitgeschreven
raakt tref ik je daar zo los geslagen en ben gegaan in spoed zoals
te hoop gelopen van wespenplagen men voor de pijn vluchten mag.

Opbeurend

Om in het zonnetje te staan, licht je eens een graf.
Zwaar werk, zo'n zerk, er staat ook heel wat op vermeld.
Er was dan ook heel wat afgestorven, meer dan vlees alleen, wat rot is.
Aanzien verschaft dat oplichten, je ego stijgt, zo mededogend als dat is.
Uit zijn naam valt veel te halen, nu hij dood is. Eer en glorie voor de nabestaanden; die ter nagedachtenis weer even het daglicht kunnen verdragen, voor het weer te donker is, op naar een volgend verjaardagfeest. Wie weet schitter ook ik nog eens.

Ik maakte mezelf

maar wat wijs, van anderen
moet je het daarbij niet hebben.
Van de domme is meer regel
dan uitzondering daarbij,
wie wil mij nu wijzer hebben?
Zo voor paal te staan is voor velen onwijs,
maar voor mij, ik ben richtingaanwijzer,
de ANWB gelijk in het streven,
het kluitje in het riet. Wie er van opziet
mist me niet, anders raak je het spoor maar
bijster.

Weer

kruipt er water voor de zon
geen schaduw meer

zonder slag of stoot
te zien toch
licht alles op
geeft glanzend weer