loftrompetten

Je kunt klagen over het menselijk ras
maar zij was meer behept met wat ik in haar boezem las

vertrouwen schonk ik daar breed in uit met het bezien
daarmee waarmee ik mijn oog de kost liet en verdien

niet zozeer met het aanschouwen als wel met delen
ik haar vroeg hoe het is zo vissend te staan vervelen

wat haar ega ook beaamde een hengel dient om vast te houden
maar zonde van de tijd die daarin rust dat haar poes miauwde

de tijd uitsparend met zulkse schoonheid dit diepgaande
wulps aandacht vragend lijnenspel dat ons vermaande

haar was het water aan de voeten gestegen ons het hoofd te moede of ook vermoedde
de lippen dat dit schitterend tegenspel van zon te water laten ook kon bevroedde