morzel

je kan als kind zijn iets smettelozer
maar goed

verder tanend in verouderen verweren
maar nalaten in vertikken

de handen geschiedenisboekjes laten schrijven
waar het lichaam trof

en onder tussen beweren dat de tong
met stomheid geslagen zijn weg zelf daar vond

alsof dat er iets toedoet in dicteren op gevoel

Glimp

geen taal snijdt meer
dan waar het achterwege blijft
in uitbreken van zwijgen

het is niet het onmogelijke
dat met de woord breekt

immer stil staan
is de uitdrukking
van eenzaamheid
waar de rust uit
zichzelf in tegen
spreekt

voet-spoor en daar
goed in achterom
kijkend geheugen

al houdt de winter
koude handen
in herinneren
blijft het verwaaien
van gedachten.

Requiem

beton laat zich vermurwen tot
vergruisend hard
drilt mijn bestaan
tot diep in de gehoorgangen

sla ik pluggen
om mijn bestaan veranker
daar pijn schroevend in
dol draaiend

zo hang ik uit te dagen aan het naakte
van de wand
bekleedt me in haar wezen

zie m'n mens zijn

is volprezen naar zijn tegenbeeld
bewezen
een lijdzaam koud gegeven
-
speel nog in gedachten mijn naam
valt uit de hand
tegen 't beter weten
is dit het geweest de liefde

laat nu eenmaal nimmer
in woorden
uit huid alleen lezen

Het einde.

Sterk toch hoe het orakel
bloedbadend in de grote oeceaan
tot sterven toe bereid
in uitgebeende walviskaakjes
de rust nog vindt aan de boulevard

haar rokje luchtig optilt
in een zomerwaantje vaantjes
aan de viskraam wapperen
en de evolutie voortgang treft
in zure bommen

ergens al krijg je een pesthekel
aan wilde vogels ziektekiemen
op trektocht achter hun instincten aan

morgen schijnt er weer een reepje aarde
op te breken om zich van het menselijk
dom te ontdoen ontlastend dit te weten
zo bergbeklimmen op de wereldbol
altijd boven je hoofd uitkomen

het tegendeel van volslagen ondergang
de apocalypse schuilt in een zwervend regenbuitje
nogal dromerig rondjes draaiend in een oog

ooit breken goede tijden aan
maar dan is het te laat
waarvoor het ergste
te vrezen valt

in duigen drink je
uiteindelijk niet graag
het raast nog wat
maar het is R uit.