nog zo hoog verheven
half in de mist te malen
ben je toch gelijk een waterrad
die met zijn slagen
bakken water moet halen
met de stroom mee stom
dronken geslagen
leg je het loodje
tegen een praatpaaltje
op een heen en weer weg
waar zo lekker snel
je zwijgend jezelf onthaast
tijdens het inhalen
blijkt al met al hoe uitzichtloos
vergeven tijd voor nabestaanden is
