Bernlef

maar wat ontwaarde je het eerst?
Toen je tot inzicht kwam, genezen:
Uit het duister trad.
Je gezichtsvermogen het goud
van de zon weer waard was.
Het was op het heum, zo lommerrijk
verheven. Waar de zee geen vat op had
gekregen. Maar de naam wel liet kapen
door een broeder. Al was het daarmee
geen verloren zaak.
De plaats waarvoor heen de warven
werden gehouden. Met ijzeren ringen
bekleed de misdaad aan de toren werd
gesmeden. Daar is het gericht verloren
met een terechtstelling van een dode.

Haar lichaam werd tot pulver afgelegd
omdat de dood eenvoudige reden
dat zij haar hand aan zichzelf had overspeelt.

Voor zag jij dat al toen je ogen konden inzien
nadat het duister eruit weggenomen werd?

alweer opgestaan

blijkbaar was ik een ander toen er werd gebeden
ik lag daar maar zo raar uitgestald in wezen
mezelf van een zerk af te lezen er stond:
een reden, meer niet dat was genoeg.

Met een duwtje naar beneden en hup
zand er over het was ook geen gezicht
toen ik even later opliep met genoden
zij die verdroten om mijn verlies

ik heb luidruchtig nog me neus gesnoten
maar baten mocht het niet met het geloven
dat heengaan onherroepelijk is op je retour
dat is ook maar wel alleen
met leeftijden gepaard en geenszins
uit de dood ontwaakt met grafschennis

ik werd daarom veroordeeld voor de tweede maal
het trof mij zoals de dood je anders ook raakt
om te zien hoe levenloos ik wederom
moest zijn geboren in moeder aarde

ze sprak me dan ook vermanend toe
dat om de tijd te doden het verboden is
om dat in haar schoot te doen

gelukkig was ik al ontdaan
van vlees en bloed en hoorde
zo dan ook geen woorden
dan het stof dat uit mijn botten
doet beseffen dat ik eerder al
hard achteruit ben gegaan