afsterven, maar niet in eens

Sinds de vorige eeuw
Is het geheugen gedicht
Met tomeloze losbandigheden
Ontdekten woorden de zin van leven
Nooit verwikkeld meer in taal

Voor zag het daad met dranghek
In parijs tot diep in amsterdam
Niks ontziend voorzien in rook
Klonk de klank door zonder rijm
Enig maatsoort sloeg door atonaal
Niemand vreemd verheven penseel
Op schrift gesteld met mus
Of indonesia kwam bij god tezaam
Groot genoeg om klein te zijn

gEdIcHt

Hoe krijg je dit in godsnaam weer
gedicht
het gaapt gewoon zo vleselijk
verwondt
dat geen spijt meer is te
beschrijven
met al die leedwezen op de vlucht
geslagen nu ouders schaars gekleed omgekomen zijn
hongert slechts schreeuwend
gerechtigheid
dat nooit weer! maar wordt barre voets getreden.