Later

Het kapot gespoten gras
brandt in de avond zon
fel rood af een harde ooster
wind wakkert helder de hemel aan

er straalt een horizon zo licht
begerig aan de naderende nacht

later scheert een wolk tegenlicht
van oranje kauwen neer

op de onwerkelijke aarde verandert
door een lentedag kleurt de grauwe
els de werkelijkheid terwijl
verblindt een vrouw zwart wit

met aan het zicht ontnomen ogen
onaanvaarbaar dicht
tegen de waarheid aan zit
verzwegen van ieder plooibaar licht
door zoveel ogen hier gemist

De natuur

Het zilver wuivend gras wist
ademend de lente dat het groen was

speels de weide vulde met ontzag
hoe een en al beweging de zon
daar diep in lag terwijl
de paardebloemen onbeweeglijk
bijna geel beleden dat hun hoofden uit alle macht hun best nog deden

dit alles zomers weer te geven
schetsmatig op gevoel doorkroop
het ereprijs de blauwe hemel
door de zoden onbekommerd met wat werd bedoeld met een bloemen weide was er enig lommer onder de fruitbomen die licht bewogen
hun kronen wit tooiden
en ontluikend bladergewelf
ook voor hemellichamen speeelden