ik was ® wat uitgesproken over geraakt. Over waarde; wie niets waard is kan waard worden wie waard wordt kan alles worden

woensdag 28 januari 2009

wisselen

Mijn tong zweert bij het zwijgen
met blaren aan m'n gehemelte vast

zo zeker is dat dit woord
van roest het gruis
uit de scharnieren
van mijn voordeur knarstandend
stijf op elkaar geklemd

gelijk de uitvlucht van het stof
dat strak verstomd in sluiten
van de lippen die onwrikbaar wit
stijf het bloedloos dicht
tot zwijgen toe verplicht

met wat ik voor het kiezen kreeg
gaf het ook geen andere keuze

dan het fluiten van de kille wind
die nog een uitgang vindt
waar in deze holte eerst de warmte
van dit lichaam zong

geheiligd moederschap

Knielend voor zijn kruis
voelde ik zijn hardheid lonken
op dit godvergeten pad
waarlangs wij dwaalden
als schapen uitgebroken

niet meer in de graal te houden
of enig ander verwond verband
waar achteraf de droom
van de vader afbrak
het festijn van geestdrift
dat de zoon uitsprak

vierjarige woordenschat

De hommel en de schoffel
zijn tuingereedschap voor opa
met modder aan zijn schoenen
van de aarde die hij bewerkt

om zijn bloemen in te laten bloeien die hij voor oma plukt

maar oma moppert kijkend
naar de vieze voetsporen
die opa achterlaat
op het tapijt
bij aanreiken
van dit boeket

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Blogarchief