Knobbeltje

Knobbeltje
Ze streelde

zachtjes licht

verontrust

een drama

tastend vingerend

haar huid af

een hartslag

overslaande ademtocht

hetgeen benauwde

wond heftig op

Tijdsgeest

neemt u het mij niet kwalijk
dat ik zo onhutst hier sta

ik was naakt en u liet na
mij te omkleden met taal

mijn schaamte bedekte ik
met zwijgen en bleef geheel ontdaan

onteerd in honger verkeerde ik
door 't slijk gehaald zo te verstaan

u ontfutselde slechts mijn naam
mijn hand was ontstoken ik brak

in de regels uitgeteld uit mijn bestaan
in deze pennenvruchten die ik u bood

u genoot mijn voorkeur op het oog
dat ik in levende letters kwam

wees ben ik en wis met bloed
wat dit uitgelezen woord doet

uw oog wendde zich naar mij
en vergat de onderliggende zinnen

Onthoeken

ooit leerde ik in zwart wit
onthoeken waar lijnen vielen
op het oog of in het platte vlak
uit lood geslagen of liefde op papier

gezet of het gedrukt was
ik liep er mee te koop
te los mee uit de hand
op de gevoelige plaat
geslagen overbelichte
ik mijn netvlies op haar

sluitergordijn vertelde mij ondergewaardeerd
dat andere verhaal daar achter gebrand

nog wat verlangen vreemd
uitgebeten witbalans
ik heb licht gezien

nodig op 't rechten
waar de vrouw vertekend
opleeft in de verwachting