de wand

Je richt het in als een gegeven om geluid te weren of het zicht te breken waar het op uitkeek voorzien van wandbekleding of behang waarop een leven was neergestreken onbedoeld waarvoor de wand was opgezet werd het ook een toekomstbeeld uit het verleden met nergens nog een laatste teken wat daar aan de wand was gesteld.

Het heerst wat in de keel

de pauze is aan het woord
waardoor ik de stilte hoor
voetgeschuifel verstomde
kelen schrapend niets konden
dan klanken in slikken
in koor van de gevouwen handen

de pauze is aan het woord
met alles wat mij niet stoort
dan ogen die opslag van zwijgen
elkaar doorboorden zoals het hoorde
klonk eerder al de schop
knarstandend in het zand
de laatste spade in de grond
dof klonk ook het antwoord
uit de diepte weer omhoog

de pauze is aan het woord
dat als enige wat daarbij hoort

Want niet in alle stilte heerst de rust maar de onmacht van het zwijgen

in de dankbetuiging voor ontvangst
verlieten de eerst genodigden als laatsten

zij wie het langst op de achtergrond
van de pestvogel een vrolijk deuntje
konden dulden als geschenk van god