Ode aan de bedelstaf

zij sporen niet met onze gewoonten
huis aan huis dakloos
met blaadjes aan de man brengen
bij de super om de hoek

een straat aan de winkelwagen
afgeladen dendert
de welvaart langszij
afgemeerd staan zij daarbij

is dit de bedelstaf
gelijk aan goed bedoelde blinden
voor de knipperende remlichten
met stoppen ver voorbij het optrekken
om ongelukken te vrezen

of is dit om de looie duit
uit te geven aan de knuist
die welgeteld wat kinderhanden
in dit thuisland te eten heeft

het leeft

dit alles voor een toekomst
in een land wat ons ook toekomt

nader dan de rok het ui bekneld
welvarend laagland in armoede herdacht
hoe te na arm lastig is te verdragen
met blikken die een omgangsvorm vragen

kruisen overwegend doet kop of munt
nog een duitje in de zak
of gebarentaal die uitgelezen
stil staat in de straat van welbehagen