woede
Als met blaren in je schoenen voort te schrijden
zo brandend kan het zijn van het gevoel
om op leren zolen van het geheugen opnieuw
te leren lopen gesmeed tegen de slijtage slag
de staalharde leugen
met het klikken aan te horen
waar de hak met het beslag
te hard de grond treft
raakt het uitgeput de nagalm tegen de blinden
de gesloten kozijnen als holle ogen van de tijd
zwijgen waar het geluid de straat uit sterft
