ik was ® wat uitgesproken over geraakt. Over waarde; wie niets waard is kan waard worden wie waard wordt kan alles worden

vrijdag 17 februari 2006

voorjaarszang


Je zou 't maar kunnen zijn
pril nog maagdelijk smetteloos
onbevangen dansen op de zenuw
slopend als een nieuw begin

ademloos ervaren hoe de tintel
van alweer het eerste en nieuwe ziet
stralend voor je uit gaat het

je stelt haar lentelicht
diffuse indruk op het oog
luchtig leven liefdeslied

op de rand van een breukvlak


ik bungel met mijn vertwijfelde voet
over de rand een windvlaag
onrust en beroering van tijd
vluchtweg als bergkam
gezichtseinder voorspellend nader
buig ik naar mijn tenen
verkrampt tenover
het wringt nog in de rug
maar kalm houvast het zit
vlak
gaat de zon ten onder

spellingscontrole

Je zou er een vinger achter willen krijgen

de dubbele bodems er uit slopen
op je gevoel afgaand kringen langs bierviltjes schrijven

en maar blijven hopen dat het er op staat
als hét er op aankomt onzeker weten
en dat bestrijden met huid en haar

met een schrijfout klam in kalm veranderen
letters toevoegen met grip houden in lief hebben
loslaten en contradicties dicteren in dikken en afleren

gewoon afgestompt raken waar het treffend
doelgericht stond uitgemeten een goal
bestaat immers uit twee palen en een dwarsligger

en een lul én er tussen in, ik bedoel de ballen schieten
vaker doel met ontwijken van een keeper
die houdt op en te vaak vast aan opkomend gevaar

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Blogarchief