Mistig

Een landschap bedolven onder vragen
raakt steeds meer het spoor bijster
ontkomt bijna niet meer aan de woorden
waaruit blijkt dat het wordt opgeheven

de einders verdwijnen in alle richtingen zoek
geen heil valt meer te behalen uit de ooghoek
die verborgen nog een restant ruigte bevatte
waarin links met rechts wordt ingehaald

met veel politieke dadendrang beschreven
hoe voor het algemeen belang de boel
moet worden opgeheven in de vaart
waar dit volk al achterhaalt geen weet

van heeft maar wel voor het vaderland
doodleuk vergrijzend verder voor de sier
uitgeleefd met wat vroeger waardevol bleek
blijkt nu vergeven in het ontwerpatelier

Sinds ze gevallen is

Kruist ze haar eigen wegen
afbladerend lot van kost
verdienen werkt ze
haar benen uit de kont

een armenbestaan zoveel
ze kan bemint door vege lijven
geen troost bieden kan
langer dan per omgaande
een telganger zijn ega kent
uit angst gemist te worden

een voor een maar vaker
nog een voor het kind dat thuis
uit haar schoot eet

zonder dat de man weet
dat zijn zaad verschoten
hij geld wegsmijt
voor nog een gezinsleven
waar hij het liefst
geen weet van heeft

Vrouwen van de wijs

Ze gaan een toontje lager zingen haar
krijgt een andere betekenis lichtgrijs
benadert een toekomstbeeld dat scheelt
zo bijgesteld hormonen tijd verdrijven

geen spijt maakt deel uit van de vruchtbaarheid
een paringsdrang van de vergankelijkheid

met spijt vertrekt rimpelloos de achteloosheid
van de jeugd een deugd die menig vrouw omgeeft
gekleed naar de tijdgeest vreest zij dat deze haar
weer ontkleed in een naakte waarheid

die spiegelend haar oog uitleest
zoals een man alleen maar weet