kom en luister
er is volop ruimte
het beste en de sloof
en ik ben oké
de uitgang is immers nabij:
De klok schreeuwt levensgroot
vlak voor vijven om te beginnen
nagenoeg bijna niets blakend rood geel
zitten stangen met de zwartjes
op het perron
trek ik verder de woonwijken door
een kanaalpand heen
overdwars met een rotgang genomen
rijen bomen witte gevels
razen mij voorbij
----------------------------------------------------
Van de broek zit nader dan het hemd
en nog steeds up to date er is nog volop ruimte
op het volgende station in de stoptrein
vult met eerste klas gaatjes in de avondspit
De lege trage kunst strompelt voorlangs
drie dames keurig op een rij tochtig open
wachtstand zeven samen tegen kanker
naargeestig kaal beton skelet trekt mij
voor door de ruigte op een volgelopen bouwkavel
Het kondigt vreemdsoortig verval
met te harde beton platen tegen de kazerne
spuitgasten rukken uit over het gloeiend struweel
wuivend riet achterlatend op een onbedekte plek
een moeder met twee kinderen stormenderhand
de trap genomen papa komt een zoen valt er te halen
hij reist ze tegemoet is hun omhooggaand vertelt
---------------------------------------------------
Verder lijkt alles wel een boekenweekgeschenk
van de tocht valt alles samen langs de kale vlakte
de kaal gevreten leegte
naar het einde wordt alles
vanzelf eindbestemming
Geen afslag voor het oog
dan weer een ondergespoten gevel
het blondje tegen over dommelt
lichtelijk overdreven met haar armen
stevig tegen de borst gekneld
vormt zij een boegbeeld voor even
Het klinkt weer goed in de overspanning
de kauwtjes spannen de kroon er mee samen
