Het diep verontdiept in trager water
steen voor steen wordt zichtbaar weerlegt
ooit gevoegd tot schamel woonstede
rust nu tot puin verheven
de armoede uit grijzend weten
de oude mannen gebukt onder de rede
gympen gestoken onder trainingspak
van het hart benomen vluchten
rennen in hun monsterlijk lijf
langszij voor 't stilstaand breken
kijk hier rust het gebroken verleden
in die zin begrepen staat de tijd stil
waart het herinneren nader
tot bepaalde waarde ooit
van de beleefde landarbeider
met eelterige beende hij
zijn onderkomen verlenend
kroost waar ik ook uit bestond
