Mijn achterlicht

Je bent de koplamp die me voorlicht
ik zit wat raar te trappen
geen gezicht dat zadel

dat was jij eerder
waarop ik me afzette
met pijnversnelde

aan't stuur verslingerd
raakte ik het onmiddellijk kwijt

vol op de rem
gevangen door een lichtkooi
bleef ik je bij
het wiel dat tolde
van de weg
ik in de goot
betaalde zuur

het wrange vruchtvlees
geschuurd geschaafd
de valpartij waarbij jij
knipperend oogde
als wegtrekkend rood gevaar

zwak zwalkend achterlicht
dat doofde zienderogen
mij wel duur het leven zuur
kwam te staan verslagen

de tweewieler die de smak
gesmaakt zijn stok gestaakt
in eigen spaak de val gebroken
had ik de poot verspeeld
geen verhaal gemaakt

Op z'n Frans

Je had hangwallen maar die haal je weg omdat je kop wel wat wagenings lijkt van een ambtenaar uit de tijd zelfbewuster kan je haast niet uitvreten met je scheiding moralistisch door je nooit passende pantalon en te grote handen voor een academicus door het leven gaat je bent té pas maar meer nog te onpasselijk behept met ouderlijk gezag een ziekte die door je studiegenote werd aangepraat waarmee je zeggen wilt het bed nog deelt verveelt maar deelt in gezamenlijk keurslijven ontwikkelen voor ons soort mensen want dat zijn wij de nieuwe cenaatjes wel wat achterhaalt maar welbewust in het leven staat met de uitstraling van de modelmatige heilsoldaat een ziekelijk zelfgemaakte uitsnede van vrij woonde concentratiekampbewoners nieuwe stijl bejaard alvoor ze leven gaan succesformules voor de baas kansarme sloebers in hun moraal