Voor op de groei

Rondom in het glas gezet
zwemmen vissen
en voor mij uit de jeugd
weerspiegelende tijd
in het eigen bloed

het ontgroeit mij halverwege
het gesprek
ergens ontwaar ik twee volwassenen

mensen zijn het tegen over mij
beluister ik nog speelgoed
hun handen zijn gelijk de mijne
gevat gewezen ouder

woede

woede

Als met blaren in je schoenen voort te schrijden
zo brandend kan het zijn van het gevoel
om op leren zolen van het geheugen opnieuw
te leren lopen gesmeed tegen de slijtage slag
de staalharde leugen
met het klikken aan te horen
waar de hak met het beslag
te hard de grond treft
raakt het uitgeput de nagalm tegen de blinden
de gesloten kozijnen als holle ogen van de tijd
zwijgen waar het geluid de straat uit sterft

Sluipwegen

Een route door je bovenkamer
met een opgeruimd gemoed
laag voor laag op het gevoel

afgetast geweten als behang
veel oude tijden aangeplakt
op wanden van 't blindgeleide

leve de overloop 'n stille getuige
wenkt en ziet af van gebaande wegen

oud is zeer wel gelegen uitzicht
de trap kraakt gaande weg
het portaal verademt weer

met openslaande deuren
klapt alles eensklap dicht
met achterwege laten goed
te zien hoe kozijnen beven

buiten fluit het luidt uit
gelaten goede morgen

Kerkhof

Ik loop hier doelbewust in’t rond
een graf een toom een stervensoord
het is de nood die noopt tot dolen
mijn roots ‘t oorspronkelijk woon

ik droomde hier mezelf zoek
lag voorheen te goed geborgen
hetgeen restte het ouderlijk leed
er speelde nog als enkel blad
een windvlaag om mijn voet

de pacht voldaan en geen tegoed
onheil spellend op de zerk verwoord
er heerst een rust in iedere letter

bemost maakt zacht maar harder waar
dat onleesbaar stil de tijd vergaat
het leven hier in vogelvlucht
een schooltje dwaze mussen

doolhof

gewoon een haagaanplant
er overheen de symmetrie
is geen gezicht
tussen de paden rept een stem
zo vreemd gedicht nabij je oor
een andere zijde

stomverbaasd
een steenworp verder
zonder blikken of blozen

niet lullen maar lopen
uitdrukkingloos
de wegen laten scheiden

ergens goed bemeten vanuit dit punt
ligt een weg terug
al zijn dat weer dezelfde wegen
je komt er ooit met tegenzin weer uit

als ik eerlijk ben zwijg ik als een graf
want ik zie en heb gezien
wat anderen ontgaat
het doolhof waar in jij gaat
het doordringbaar geraas

al is het oog verblindend
ik weet nog steeds waar jij staat
het woud van woorden laat onverlet
het ijle van het taxusblad
dat scheidt ons niet

zo giftig als de pit
rondom het vlees
in de kern besloten ligt.
rust mijn verleden
kijk hier pluk ik
de vruchten van

windekind

Koud en nevel

mist aan flarden

regen tegen

wind en ’t kind

vreemd wat je vindt zo’n kleintje

tussen de elementen maar het staat fijntjes

windekind, hemelskind ons aller vrind

toch blijft de ochtend kil

alleen ontwaken in een geeuw

en je ochtendhumeur mist

als nevel om je eigen stemming

speel je mee met de gedachte

ook tranen lijken regen met tegenwind

het zit niet mee m’n kinderliedje’s uit

voorjaarszang

Je zou 't maar kunnen zijn
pril nog maagdelijk smetteloos
onbevangen dansen op de zenuw
slopend als een nieuw begin

ademloos ervaren hoe de tintel
van alweer het eerste en nieuwe ziet
stralend voor je uit gaat het

je stelt haar lentelicht
diffuse indruk op het oog
luchtig leven liefdeslied

op de rand van een breukvlak

ik bungel met mijn vertwijfelde voet
over de rand een windvlaag
onrust en beroering van tijd
vluchtweg als bergkam
gezichtseinder voorspellend nader
buig ik naar mijn tenen
verkrampt tenover
het wringt nog in de rug
maar kalm houvast het zit
vlak
gaat de zon ten onder

spellingscontrole

Je zou er een vinger achter willen krijgen

de dubbele bodems er uit slopen
op je gevoel afgaand kringen langs bierviltjes schrijven

en maar blijven hopen dat het er op staat
als hét er op aankomt onzeker weten
en dat bestrijden met huid en haar

met een schrijfout klam in kalm veranderen
letters toevoegen met grip houden in lief hebben
loslaten en contradicties dicteren in dikken en afleren

gewoon afgestompt raken waar het treffend
doelgericht stond uitgemeten een goal
bestaat immers uit twee palen en een dwarsligger

en een lul én er tussen in, ik bedoel de ballen schieten
vaker doel met ontwijken van een keeper
die houdt op en te vaak vast aan opkomend gevaar

't is grijs

De wereld bol gebonden
aan 't grijs verleden

spreekt zich uit
in bindingsangst

er tussen in

Zou je kunnen leven
voor een appel en een ei
jij voor mij en ik halverwege
zo wij ergens daar tussen in
staan voor een habbekrats
minder voor de vuist weg
zeg ons in deze
dat is juist de maat
gewichtig genoeg

tegenover

op het eerste gezicht
staan wij recht
tegenover elkaar nu
zie ik je

in je ogen
verbazing

over de jaren
heen die blikken
zo ontzettend zwaar
en zo vaak bewogen


is het te lang liefde
op het eerste gezicht

gebleven
ik had je lief

Gestamel

Gestamel

neen, zeker het recht doorzee

kan jij daar niet uit ontlenen

alleen mijn eigen stomheid

sla ik daarmee gade

en jij mijn liefste

spreek mij

in alles tegen

het waren dan ook kantje boord

verhalen die ik vergeleek

alles op alles tot in de puntjes

goed geregeld bij iedere ezeloor

waar zelfs de rug gebroken open

sloeg bladerde ik vlug door

En op het eerste gezicht valt het op

dat de eerste en laatste bladzijden

goed verstopt verkleven,

zo vreemd gedicht

't is later dan ooit

Je laat het toe dat zegt genoeg
zoals je reist ik reis nog liever
achteruit

terug

dan gaat het landschap langzamer
zijn de blikvelden wijder en
komt het niet zo op mij af
gesneld

hoe anders

wanneer ik naar de toekomst kijk
het raast
jachtig vlucht het voort

verschiet alles zeer verdicht
voorbij, ooghoek, wenk,

weg

Dakgoot

Ze heeft een boekenkast
met luidsprekers er in
titels die de schap af springen
in het schemerduister kleurt
de radio op in blauwe letters

haar tv staat voor de avond goed
afgesteld een nachtkaarsje bij het slapen
en 's morgens weer een nieuw geluid
bij het luchten van de ruimten

haar jaren worden stiller met de dag
terwijl de duiven hand over hand
de dakgoot gaan versieren

schropt zij de stoep verzorgt de zerk
en het bezoek krijgt voor vertek
altijd een kleine handreiking
tot de volgende keer

Uitslaand vuur

brandt in 't vel
omrande woorden

het is ook zo waanzinnig stil
van binnen waar jij de mist
optrekt als een deken geduld
met geheel ontklede stem
blust geenzins het gevoel
dat zo dicht tegen het geluid
aan schuurt

dat vuur
niet blust
is mij een wonder

ik keer me af van waar jij kijkt
en zie overal door mij heen
je ogen lachend op mij gericht

er is geen raad
van binnen die
besluit
om mij tegen
je te verzetten

al zet mijn huid zich schrap
ik verbrand
geen letter in die zin

de G Spot in kruisverband

Geneugt met F mol of G kruis houd je in het midden
welklinkend verband voor gaas op de gevoelige plek
doodbidden melodie om bij te zingen van de vreugd

deel me bij't kozend zo't onbesproken woord verstaat
gevoelig als ik ben op de vingertoppen bespeeld
laat mij al tastend op gehoor met liefde het teveel

beginnen is in een andere zin te prikken
mijn G spot zit daarvoor diep van binnen te
tikken om gewoon weg vrij liederlijk te minnen

Nigra

Vandaag was ik met Els
vannacht heeft zij zich uitgeleefd
en voor mij uitgedost
mooi neergezet in 't wit

goed gezicht wat overdadig
welsprekend zij
vrouwelijk evenbeeld
normaal gesproken in 't zwart

zinloze tijd

het is de verspilling aan woorden
die de stilte voedt en taal laat
zwijgen op dit verloren uur
sprakeloos de mond hol
maakt van de ademnood

Zo zo zonnig zo bijzonder gezond zo zonder zonde

_of beter_

Watertanden zijn vloeibaar genoegen
langs hét zoet water-bekken
van dit laagste stukje landschap
_én_
bijzonnen zitten zoenen
zonder zonsondergangen zien
zakken zo zoet water
zorgdragend zichtbaar
zeer zeker zielsgelukkig
zwakker horizonnen.

...dit allemaal, zoals je in de ochtendzon zit.
of in de avondzon je gemak vindt.
gewoon een dagje lekker horizonnen.
hoe zou dat zijn?
tot slot een bruin gelaat
of toch meer inzicht in de tijd?

ik weet het niet maar een ding staat;
van de zomer ga ik naar Zandvoort
aan de zee, de hele week horizon-
taal op mijn gemak. gezond of niet :-d