technisch bezien volmaakt

Wij zijn onze tijd

ver voor uit gesneld
om nog bij ons zelf
te kunnen blijven
wij heel alleen om
nog maar eens ons
één zelfbeeld maken
dat voldoet
aan onze eisen
zonder onszelf
te mogen blijven

wij waanden ons

god

maar worden dood
gewoon de grond in
geprezen

Weergaloos

hij kent zijn weerga niet
zo te vertrekken met het gaan
telkens achterlatend wat hij mist
van vreemdgaan en weer komen
weet hij zich toch met missen
waar hij nog het meest verlangt

paas en vree een kerstgedachte

van het vriezen en de dooien
tussen de bloedrode zomerkoningen,
ijsheiligen en blauw aangelopen
wintervorsten en de blinden.

In steden ver van hier
Verwijdert landschap
Meer en meer tot alleen
Een zee van tijd waarin jij
Zwemmen kan voor je plezier

Daar kun je gaan uitbesteden
Leren want daar wonen alleen
Wereldgoden gewoon plaats
Vervangend god te spelen
Desnoods voor de wereldvrede

Maar zij zijn dan ook de demagogen
Met overal ogen die zich kunnen bogen
Over al die weidse taferelen
Om mee te spelen mogen al die heren
Zich daarbij laten vereren met hoe

Te leren van de feiten en hoe het af te leren
Van de wapenwedlopen en beter worden
Met ontwapenend beweren dat de kost geven
Van goed ogen echt meer dan genoeg is

Voor al die heren dan door wereldoorlogen
gezien ook valt te horen hoe verstorend
landschap op landschap te stapelen
met omtoveren tot kruisstreken tot rotstreken

waar mensdommen nooit meer omkomen
desnoods om alleen de tijd te doden
tot de wereld schoongenoeg
het spuugzat zal zijn

Uit beton gebeten

ze ontheemden steeds beter
een wit gebit was ze nog zeker
maar wel leger gaten in 't beton
dekzeilen tegen het bakzeil halen
ook de kilte kwam meer binnen zitten
al hief de lente toch te snel het op
stonden gaaskooien wat afgemeten
zonde te spelen om de bakermat
sijpelde schoorvoetend de leegte
gedachtenloos met de woningzoekenden
vreemd te weten waren ze vergeten

Wie ontginde hier

verzonken in een bodemloze kruiwagen
waarin de tijd vastgelopen ligt
met tuingereedschap van de noeste arbeid
gereinigd op rust gelegd
gelijk het gisteren was dit vastgeroeste beeld
van uitgedoste stelen
men had dit jaren geleden kunnen inzien
hoe de handen zich terug trokken
en de tuin verweerde
met op de valreep netjes uitgestald
de door geslagen stoppen
alles nu spanningloos zonder enige reden onder de blote hemel en verbleef sindsdien de ren leeg met wie eiren voor zijn geld koos
of vertrok om wat voor reden

Wederop

over de dood heen
in het hiernamaals
te gaan leven zoals
het betaamd

je went je aan
komt daarvoor
uit jezelf

maar achteraf
terug blikkend
blijkt toch te laat

Afdronk bij wijze van spreken

zijn haarstukje was verschoven
boven zijn verdronken wijnkelder

waar alles etiketloos dreef
alle jaartallen bevatte
die hij op de tast niet
meer kon vatten
zwemmend in zijn tijd
die hij verdronken had

maar zijn haarstukje had hem
lief al ging zelfs dat zijn pet
te boven is hij ladderzat
aangekomen bij wijze van
spreken is zwijgend oud

Van kleur verschieten

Je waant je
verweet je
speelt nog
met de tijd

waar alles zo snel
van kleur verschiet
de vogels uit de wei

tot het lot zich schikt;
een overval aan de wallenkant
een moord bleek nu vleugellam
te water gelaten zich dood schrikt
van kleur verschoten zich te schikken

in dit dág einde

Echt leer

hij had een boekenkast waar ie zelf ook in past
maatwerkkostuum om het postuur
niet om aan te zien maar vreselijk duur

zijn doctoraal ging toendertijd ook heel normaal
zo als zijn vrouw verwekte met wat hij gaf
duurzaam en bovenal zekerheid voor z'n bestaan
een recht ingebonden met huis en haard
in een stroomversnelling maar in echt leer
gebonden goed het woord van god
wat waardevol werd een boekenkast
waar uitpuilend niets meer in past

De tijdschrijver

ik speel van hoog naar laag tot waterval
waar ik voor sta door gedachtegangen
stromen traag uitgeslepen grijze woorden
die onafgebroken alleen een lichte nevel geven

een koele dronk als waarnemer op de huid
ik nog voorvoel terwijl ik onderdook
in een door de zon beschreven tijd
me nu uitbijt tot sterrenbeeld
op een jaartal waarin ik verscheen

Necrodes

Het had niet veel meer
om het lijf dan vel over been

als je ze zo samen ziet
vreet hij nog wel wat meer uit

terwijl zij nog dood gewoon
bewogen raakt als lopend lijk
aast hij nog op wat haar rest
Necrophorus vespilloides (zuigerplasbos, Flevoland)
wat hier in detail gebeurt is natuurlijk nuttig.
Die aaskevertjes mierden
als wormen en wurmden
maar door het kadaver.

Haar broos bosspitmuis-
lijfje leek een lopend lijk
met mijten als luizen
op het fietspad.

Heiligenschijn

De sloot licht op
door avondrood
in zilverenschijn
vult de ijsbaan
zich met nevel
breekbaar gegeven

omgeeft de spaanse aak
met haar felrood begeerde
vleugelnoten veelzeggend
ook de bergenvlieren
op een hoop met rood
de vruchten van weelde

de steltlopers spelen
op met tegenlicht
bij grondmist

hetzelfde dat ons boeit
sprak de tegenligger
wellicht duidend op daar
waar wij overlopen
zo tegen het scharlaken
bos de heiligenschijn
ontwaarde nabij zonsonder
gang en wij bevroren
dit beeld met tegenlicht

vervlogen dagen van een plaats

Zoëven dat je daar stond
stil zwijgend spraak je aan

dacht ik overweldigend veel
verleden en verzonk je even

zonder houvast die glimp
van tijd met je handen
in je zijden stond achter je

lang geleden alweer
maar uitbundig

en prijs me daarbij
dat een lievelingskleur
je gevoel beschrijft

zoals je hart ook
deze herinnering
deelbaar voor je laat

prieel

warwikkel

slakkengang

gelijk een slak zijn weg baant
door het kruid kaal vreet
wat ik op naam weet
de zonnenbloem haar glans ontneemt
zo zal het leven groener zijn des ondanks
een slakkengang om aan over te geven
waar de zon vanzelf ieder dag weer geeft

waarom dan zorgen om de bloem
haar hart waar zovelen daags daarna
nog worden beschenen

Boomgaarde

Wat de man daar doet
met een schaduwgezicht
hij
schrijft zichzelf uit dit licht
geput uit tegenslagen moed
zij
enkele rimpelingen vrucht
waaruit dit voort komt

(herinner mij)

J

een lijntje trekvogels tekende
zich zo op de voorgrond af
hij wees mij daar op de vlucht
hoe alles overtrokken leek

van voorbijgaande aard
deze plek waar je voetstoots
ging nog onverdroten
maar tanend in de tijd

dat was plotsklaps twee jaar
geleden ongeveer deze periode
dat hij zei het is genoeg
geweest voldongen feiten
om uitgestorven te raken
(herinner mij)

pennenlikker

Dichterbij dan tegen je haren in
gestreken ben je nimmer gekomen
je beminde zeer inneger je spaanse
schonen woorden waarachter jij school
jij zo toepasselijk vermomt prijkend
naam gegeven aan eeuwenoud struweel
essen die de tijd verstaan staan verscholen
bescheiden achter de eenvoud van 't plantsoen