Tijdsgeest

neemt u het mij niet kwalijk
dat ik zo onhutst hier sta

ik was naakt en u liet na
mij te omkleden met taal

mijn schaamte bedekte ik
met zwijgen en bleef geheel ontdaan

onteerd in honger verkeerde ik
door 't slijk gehaald zo te verstaan

u ontfutselde slechts mijn naam
mijn hand was ontstoken ik brak

in de regels uitgeteld uit mijn bestaan
in deze pennenvruchten die ik u bood

u genoot mijn voorkeur op het oog
dat ik in levende letters kwam

wees ben ik en wis met bloed
wat dit uitgelezen woord doet

uw oog wendde zich naar mij
en vergat de onderliggende zinnen