Je hebt er vast ook wel eentje
in de familie of kennissenkring zitten
niet dat zij je nog zien zitten maar toch
eentje op z'n minst die teruggetrokken is
afgedekt met stof of onder de zoden
slechts levend in en van herinneringen
soms is het even zoek maar toch
op andere momenten weer levensecht
aanwezig in het gesprek of doodgewoon
omdat het moet en om eventjes bij
stil te staan hoe het eerder was zo
langzamerhand is van missen even
geen sprake meer want soms maar toch
sta of zit je afhankelijk van zin en geslacht
te pissen als je aan de hem of haar moet denken
dan zijn je gedachten bij het afscheiden
onderbroken en hou je de straal in geknepen
in het leed dat wordt beleden maar toch
wel voor een luttel moment
want verder moet je ook in wanen
die stilstaan bij wat is verdwenen
nooit te sprake brengt dan in het schenken
van de koffie bij tante Trien die het zo goed op had
met de tijd mee hebben oud genoeg om alleen
nog om te kijken helpt ze jou wel even maar toch
om dat ook te doen in het zeker weten
dat je ouders zo nu dan ineens weer eventjes
mogen leven in de ruimte die je neemt in de tijd
overhaast vervuld van leven om hun gemis
met anderen te delen die vaker zeker weten
dat jij alleen maar leeft om alles te vergeten
maar toch
