uit de kim klimmen wolken zachte rose
naar de witte uiteinden
de kronen op de dag
zetten licht in
tonen beelden
nooit bestaan
waarom lezen wij geen wolken
naar hun ware aard
waar de geest voor staat
van allen die de dood verkozen
om te beschrijven hoe ons lot
er voor gaat
daar verijld als enigen
in staat tot alles
door dringen
van de harde
werkelijkheid
