en aanschouw kringsporen
waan me kortzichtiger in nevelen
met gene oever aan mijn zijde
verstom ik sprakeloos
in een gedachtestroom
die in mij woedt
een dikkop bruin
met een paar ogen
op mij gericht
van uit dikwater
het is geen gezicht
als uitbarsting van regen
komt de zegen over mij heen
te nat gegaan leg ik aan de reden
wat onbegrepen aangedaan
