Stijl achterover

Ontbloot voorhoofd laakt dunkend over welgezind speelt part noch deel in eensgezind verzindt temeer en vaker nog een glad gezicht spint weltevree een partijtje mee houdt van bij wijze van spreek zegt niet nooit maar altijd ooit belooft het spruitstuk bloemkool gelooft ook nooit in nasi meer dan ik zie in de vreemde brei ontstemt zo vaak in tegen zitten heft het op en aan met stemmen kijkt laakdunkend meer onthutst tot stomme verbazing kent de kinken in de kabel brabbelt zachtjes onzin in de kamer houdt gedijst zijn adem in en smoort soms welbespraakt tegen beter weten in kraamt het slotvol snot uit strottenhoofd schimp scheuten groeistuipend omhoog ontploft valt doodgewoon als hoog blond kinderhoofd en valt afgescheiden uit de toon het misbakselt zijn eigen deun fluit nog een toontje hoger mee speelt vals gestemd zegt ronduit nee verwilderd wat geeft blijk van dijk als waterkering bemint slechts eigen bloed vloeiend Nederlands tot vrijheid afkoerst op overwinningsdrift smeet koud ijzer weg en spiest met neersabelen het ontslagrecht neer wart met kramen deze handhaving weer tot spraakverbod van anderstalig strottenhoofd ja au ja dat doet zeer