Wie schept nu zoiets

de zee van ruimte

draait geen hand meer om
verlegt de steden o oliedom
rijk verleden gewoon weg
uitgewoond of nieuw beleg

het meer erin

ontzet het brood de kaas
ervan gegeten door de baas
die dwaas die dacht beheren
is af te leren met omkeren

de vaart eruit

alles op z'n kop of gewoon rot
op zeg met oude waarden zot
schep genoegen met de tijd
die geest die waant met spijt

het oeverloos

wie ziek van nostalgie beziet
hoe geschiedt met verdriet
dat landschap dat is vergeten
in de oorsprong nog te weten

het grondverzet

wat schoonheden uit verleden
oprecht in 't nu mag treden