En nu de bak in

De leegte is een ongekend fenomeen
lacht gemeen terwijl het zeker weet;

in ieder mens heerst de ruimte
om veel gemis in op te bergen
zat zo gezegd die bergen hoog
om tegen op te lopen of te zien;

hoe diep verdriet in het geniet
kloven tot ravijnen uitdiept
je ziet welhaast van buiten niet
dat het heengaan hier iets schiep

één spade diep is net genoeg
om in op te bergen wat men mist
een nevel in de ogen doet de rest
het stoffelijk overschot aan leven
gaat langs een behuild gezicht

gedempt met enige schoppen aarde
komt nooit meer dan in jezelf terug
aan opgeborgen leed een innig verleden betreft:

met borgen het verleden van bergen
verleden de tegenwoordige tijd van lijden.