de 10den

De tiende maand zit in een stroomversnelling
hoge bomen doen opstandig weer aan bladval
ondanks dat iedereen er tegen stemden
met nu al of toch te vroeg velden
men te snel een oordeel

er is van alles aan de hand
zienderogen zie ik de zon wegzakken
schaduwen maken van de mug een olifant
er blijven meer depressies hangen
buiïgheid van ongekende neerslachtigheid

niets blijft zoals het was
trekt strijdend ten onder
of neemt de wieken
wie blijft telt af komt licht tekort
om bij te schijnen laat staan te zien
hoe stralend het met terugblikken
was op wat vastgelegd een zomer scheen

een spoor van verbijstering nalatend
trok de zwerm de aandacht die uitgewaaierd
bleek bij het nader beschouwen een weersprofeet
die met zichzelf spelend op een mistbank zat
in rijp beraad met de nachtvorst sprak

hoe of hij in dit klimaat kon breken
met de nablijvers die op hun gemak
nog mensdom bleven.

_____________________________
het zijn de getijden die werken als van oudsher
zonder het besef dat afdracht nu eenmaal mag
mits men er maar bewust mee omgaat
door tienden te schenken aan ieder verval
dat natuurlijk hoort ons leven