Toen het verleden op een stille zaterdag terloops je leven binnen is geslopen
stond je wel verbaasd te kijken naar de tijd die daarvoor was verstreken
nooit geweten dat die tijd aan mensen kon verkleven tot een oude huid
verkreukt geweten vergeeld gelaat een gelatinelaagje op het zilver
van de geweken haargrens tot een tastbare handdruk en drieledige wangzoen
pijnlijk schroeiende lippen bestorven op een vage glimlach gebukt gaand
onder vlagen aan smeulend vuur dat even oplaaide toen ze brandhout erop gooide
even later doofde bij toeval of door een vlammenzee en woud van vonkenregen
door ademnood de laatste reddingspoging tot een smeulende rest hete lucht
die haar weg vocht door de trek naar boven waar god mag weten te wachten stond.
stond je wel verbaasd te kijken naar de tijd die daarvoor was verstreken
nooit geweten dat die tijd aan mensen kon verkleven tot een oude huid
verkreukt geweten vergeeld gelaat een gelatinelaagje op het zilver
van de geweken haargrens tot een tastbare handdruk en drieledige wangzoen
pijnlijk schroeiende lippen bestorven op een vage glimlach gebukt gaand
onder vlagen aan smeulend vuur dat even oplaaide toen ze brandhout erop gooide
even later doofde bij toeval of door een vlammenzee en woud van vonkenregen
door ademnood de laatste reddingspoging tot een smeulende rest hete lucht
die haar weg vocht door de trek naar boven waar god mag weten te wachten stond.
