Het kon niet (uitblijven)

Naar menselijke maatstaf ben ik gedicht
een overspeelde hand maar, geen gezicht
de mondvol woorden waar ik geen gat in zie
tweemaal O, staat volmondig in het midden
van zinnen die de deugd graag voorbidden
dat leven nu eenmaal is maar dan wel met wie?

ik verkies een leven op de snijtafel na de dood
opdat met het ontleden van mijn leden uitvergroot
het de wereld toont dat mijn vlees en bloed
falend deel- en breekbaar was groot als goed