Schuldenland

Hotel het welkomst stond aan de rand van de afgrond
de muren lekten vele talen die niemand meer verstond
het matras was voor comfor doorgezakt toch veel te zacht
een zwak lichaam zonder verhaal hield hier de wacht
versterkt tegen slaapwandelen bewapend met geweld
hield het staande tegen het verval wat kwam aangesneld
met lede ogen afgepeld bleek het een gezicht
wat uitgeslapen uit de sponningen op mij gericht
verlopen opgeklopt lichaamsgewicht van jaren
dat zonder vragen deurkrukken liet wat ze waren
scharnierde gesmeerd zacht door stof omgeven
uit het tijdperk waar het ooit moest leven tot
een neerslag uit de goot gedropen bevolkte schoonheid
dat met de lekkende koperen kraan beaamden
hoe uit geluid uitgemolken druipt van ik me beschaamde
met slechts één sleep spoormakend door gesleten
hoogpolig tapijt dat schaamte dempte en liet vergeten