Sneeuwjachtig

De meest heersende windrichting
ligt ijskoud in het landschap uitgedrukt
waarin een ekster zwartwit
tikkertje speelt wordt in de regel
gevreesd hoe teer het weefsel

levend bevroren is vastgelegd
zonder dat een kraai daar nog naar kraait
alles in het donker van de tijd
uitblijft om handenwrijvend een
kievitei te oogsten

dat doodgeboren blijkt
geeft van een lentekeel
in opwentelende alarmkreten
alles nagejagend niets meer
zeker gericht geschoten levend
gevild wildbraad.

Maar ach wie dat verstaat
heeft met tintelende dovenmans
oren en ijspegels het digitaal
palet verstaan dat ongezouten hard
de werkelijkheid verslaat dat zich
uitgeschreven verstaat.