zonlichtbrekend

ik hoor de zon knisperen,gaande door het witrokpad, waar ik eerder over ging rust nu de aarde afgedekt, waar ik weer over ga. Er staan wat goed groen gesokte Essen in de weg. Hun ranke sneeuwvoeten afgedekt hullen zich in stilte, waarlangs een sleepspoor doortrekt. Met enorme contrasten stap ik door het hakhout wat nooit verveelt. Een houtsnip schikt zich in mijn wil op de vlucht, terecht omhoog geschoten. Er lacht een landschap aan de dijkvoet grapt de kauw en vliegt weg. Een snotterige zomereik druipt af door te slijmzwammen over boomlijken.