Een rare rot streek

Een legakker uitgerust met wat gewas

het spoort met razende vaart stijfwit

aangevroren gelaten bonte kraag

magertjes een watergangetje

dat daar door zonder verstand

loopt het hoofd verloren 
rond nabij een vervelend naar

dermeeroord waar 
koppen snellen bij hoort

is in een klap de onschuld

van het maagdelijk land

verwoord al spelend

mocht een rietje fluitend

door de wind de toonzetten

voor een nieuw begin waar de berk

opslaat en hei stilletjes vergrast

was zij haar schaamstreek voorbij

dat insloeg bij wat klopt op nabij

gelegen verloren hoven

zij die moedeloos afdroop  afweek

op doodspoor aangeland bleek

protraheerde de vermoorde onschuld 
de reistijd uren lang

&

nam de vlucht naar boven