Een strikte noodzaak

met taal gesponnen vielen er snel gaten
in de woorden die we aten als konijnenvoer
vermenigvuldigden zij tot paren, een plaag

waar vele ogen naar konden staren hoe-wel
verdicht de sluier werd gelicht die ontwaarde
hoe armtierig weelderig ontwaarden is

met kerndeling bleek al snel slechts
eigenwaarde een leegte vol opgedoekt leed
een mate van spinnerij uit hovaardij
liepen zij bedacht in zinnen zij aan zij
zichzelf te verzekeren van een beeld
dat toekomst heet maar niet veel scheelt
van het woord uit bij wijze van spreken
niet gelogen maar geslecht

als metafoor met ieders gelijk
een tegendeel bewees waar langzaam
aan leestekens verschenen

die de samenkomst tot horten en stoten
verried dat paren niet hetzelfde betoogd
als de kaalslag in gevoelswaarde gedicht