groei doormaken

Van boven de veertig

Meer vervuld dan bewezen
in aandacht voor het lastig vlees
geen ilussie nog te vrezen
tanen is de waan van de dag
met alleen nog schemer
om te weten
waaruit begeerte de huid omgeeft
met angst en beven dat de morgen
nooit liegt in het vale licht
van lijf en leden


waarin de jeugd verlept als klap
in het gezicht de vrouw
zich met zichzelf en innerlijke
troost dat deze vriendschap haar
zelfbeeld overleeft

Nooit wikken, alleen maar wegen

Snel weg oplossingen liggen opgesloten in fileproblemen stilstaan heeft zo het recht
van de vooruitgang niks
houdt het nog tegen

hier scheiden wegen af
als de darmen uit
het net geslachtte varken
in een vogelhuis vol
strontvliegen en niemand
weet waar of de slager is

het wordt zo langzamerhand
bijna iedereen aan de kant
niemand schreeuwt nog moord en brand
terwijl de rivieren te diep
uitgebaggerd raken
slibt de polder dicht
in overleggen van asfalend wegen

de failliete boel schept hoop
nu de koekfabrieken de inboedel
op slot in uitgeblikte
hoge ogen gooien

Noodlanden

Zelfs de mals geploegde akker
is te hard voor het zachte
nood buikenlanden op moeder
aarde waarmee vlieg verkeert
te betreuren overlastig schiphol
zijn aandeel op de koers kwijt is

er is niets

Dat zoveel langs elkaar
heen werkt dan snelverkeer
het spoort niet of gaat vliegensvlug of weer terug
de vracht-wagen het erop
terwijl automobiel
een spraakverwarring oplevert
met brandstofpompen
zo loopt alle(s)
verkeer(t) (vast)af

uitgevreten

Met de ov door de ovp
levert het gewenste vergezicht

dat reizen door de tijd ook inzicht geeft zo als de natuur
de winter door lijkt

op de state waarop O - bama
dit landschap erft met bambi
schraal van lijf en leden leeg
gevreten naar haar moederland
terug verlangt dat bungelt
aan een starfighter

Oorsmeer

Met wat je wilt horen
met walging van proeft
nooit met zeker je oren
kunt laten gaan laten
waarnemen waarop bedoeld

God worstelt zijn wortels bloot

Trager dan zijn zaad
ontsproot kwam de gedachten uit
de aarde voort.

Ontbloot lag laag voor laag
de schepping uit gekaakt
te lezen.

Genesis bewezen in duizend dagen
als in een dag
Hij heeft ons opgeslagen
geheugen geven die uitgegraven
de waarheid geeft
God zit in mijn zaad
te evolueren tot ik in Hem ben
de geest die eindelijk weer
een lichaam heeft
in al het leven hier op aard
Hij schept letterlijk de dar
wint en evacueert vanuit
het hiernamaals naar Haar
schede en ejacueert zich
wezenloos
de waarheid bloot
is natuurlijk dood
maar leeft uit -
eindelijk ook in mij voort

op tijd kloppen

leven met een stilstaand hart
het klopt daar niet van
bloedend als een rund
dan slaat het over
dat komt ervan
na enig geroffel
kwam de hartslag
eindelijk tot stilstand
de pols verried het pompen
met stoppen was gestaakt
hier zat van zat de liefde
om het even voor het leven
behoorlijk mee in mijn maag
staken was met kloppen
ten dode opgeschreven
vreemd genoeg niet vandaag
viel het oog weer op een ander
wat in de smaak weer beter
leek dan waarvoor eerder ik
van verdriet mezelf overmand
het toch echt bestierf

Schone schijn

Wil
Doen
Laten
Geloven

Wil om te lijken
Doen wat gedaan moet
Laten wat na te laten
Geloven in wie niet

Haar hoofd op hol

een halszaak maakte hij daarvan
om god en allah weet ik veel waarvan

alles bij elkaar te slepen in zijn heerlijkheid
om met zijn lul voor lul het klaar te spelen

hoe zalig klaarkomen toch weer is
een man te zijn die vrouwen weet te velen

in vlijmscherper geloofsbelijdenis
achterlijker is het herenleed niet

dan weerom zijn lid te laten in verdriet
hoe deugdelijke daden van de man en vrouw

de man laat lijden in het berouw
dat hij zelden van zichzelf ziet

beide onderdanig zijn aan zijn druipend ego
in het minachten van het godsgebod

met schoenzolen vertreedt dat ook is haar lot
het mannelijk geslacht; de afgedragen aardvlo

__________-
U zijt geprezen met wat valt te lezen;
Hij, uitzond en ontkende op zijn tv station,
geschiedde puur en enkel uit zijn wil.

gelijk de boom

Sterft god af
Gaat de kerk dood

Blijft de bladval
Steeds meer steken
In de goede afloop

Zaait verkrampt
De laatste hoop
In woekerloof

Met harry potter
Aan het opperhoofd
Steekt de mijter af

Met de kiem gesmoord
Ging Katarina dood
In pijnlijk ongeloof

Kapitaal verliest zijn eigenwaarde

Er is geen ruimte voor verdriet
zoals men ziet bestaat geen waarde
voor wat is verdiend

de zak in as. of beter nog
een bankgeheim geen loos alarm

waar uitgekleed de poolkap
als een topje van de ijsberg smelt
ontstaat toch eindelijk gerechtigheid

het vuur verdelgt het water zwelgt
heeft niets noch zin het overeind
te houden van woorden leeg
in hun betekeniswaarde

komt nader naakt geluk
onthult met trots de eigen dunk
de puurheid van het leeg
bestaansrecht tot overleven

op de steppen van de permafrost onkiemt de ware aard in dit kortstondig moment van dooi
waarna het wintersweer invalt

gelijk de huurmoordenaars
van deze kapitale blunder
waaruit met veel gedonder
de zilveren vliegmachien
hoog verheven toch doorboorde
belandde in ivoren torens
Tot slot geen burcht meer bleek
het beton slechts tegenspreekt
van hen en haan
die nergens meer voorstonden
dan oortjes aannaaien
bij de domkop in luttele seconden

Koningswater

Het stond te lezen
dreiging Weesp lijken

opgelost

waarmee bewezen
dat de dood alom

vertegenwoordigd is

maar lijken spoorloos

verdwenen.

Voer voor de beeldbuis

Gevoed in overdaad en nooit
genoeg beelden die in overdaad

gevoel schenken als in kannen
en kruiken er meer toedoet

de ogen toe om te verteren
waar gemoed tevol van schiet

beelden overvoeden van gevoel
dat nergens nog toedoet

de overvloed aan strijdlust
in tranen verdronken voorspoed

uitgewisseld

Een nieuw huis en een andere vent
de binding doorgebroken waar angst
achter zit die niemand anders kent
vertrekt maar blijft altijd langst

steken in hoop die eruit ontbreekt
dan niets zeker weet wat los weekt
uit wat haar eens luister bijzette

raakte losbandiger dan haar lippen
bevreesde zelfbevrediging oplette
hoe kruisverband het lot bezegelde

dat nooit een man aan haar kon tippen
de faalangst niet kent die zij ontgeldt

pijpenstelen

wanneer het regent of juist niet
droog is of weer niet genoeg
de warmte opbreekt in hitte
koude van leer trekt in de wind
zacht je adem sporen vindt

onderhuids je bloed voelt
ruisend suizende in je oren
bijna blind of toch verblindt
het tegenlicht in oogopslagen
een onderkomen vindt

staat de schoonheid uitgelezen
door de vensters naar buiten
gekeerd landschap te bewonderen
dat onder mijn voeten ligt

plat gelegd door de architect
die verrekt uit het verband
zijn evenwicht verloren heeft

Geestrijk

uit de kim klimmen wolken zachte rose
naar de witte uiteinden
de kronen op de dag

zetten licht in
tonen beelden
nooit bestaan

waarom lezen wij geen wolken
naar hun ware aard

waar de geest voor staat
van allen die de dood verkozen

om te beschrijven hoe ons lot
er voor gaat
daar verijld als enigen
in staat tot alles

door dringen
van de harde
werkelijkheid

Italianen

Ze zijn daar als de doods
om dromend rijk te worden
slapend te blijven te leven
niets weten of nog desnoods
het keurslijf aan te gorden
om deze keuze vrij te geven
________
Englaro

Wie met ons aan de wieg van lef staat, heeft moed nodig die je met lef moet durven tonen

Proloog.
Een ramp als tijdbom onder de moed
Van waar de waterstaat voor staat:
Lef betonen in hoe het niet moet.

Monoloog.
Eindelijk weer structuur
In een ambtelijke cultuur
Aan het moed tonen, vertaalt
en de organisator van baalt
Dat in zijn bangste dromen

De baas van LEF aangeeft
Hoe het uitkomen wat echt leeft
En wat hij het meeste vreest: de mens
Die te spontaan in het proces de lef
Durft te gaan vertonen als droomwens

Dialoog.
Dus, ha ja de dag
Spreek me ervan het mag:

Vuur en water
Veel gesnater
Zoet met zuur
Het levensvuur

Zwart met wit
Volmaakt gelid
Zout op zavel
Fosfor en zwavel
Licht voor duister
Oogverblindend licht
Geen gezicht
Bedompte ruimen
Kale kruinen
Volle haardos
De stropdas zat
Naast krijtstreeppak

Dunne wanden
Aan de wandel
Veel gefluister
Beetje ontluister
Ontaards gemorrel
Bitter en borrel


Epiloog.
De manager van lef
Ontploft in het besef
Dat hij juist niet toont
Wat anderen juist beloont
Het spontaan proces!

Een wijze les:

Dat mensen niet te sturen zijn
In lef tonen hoe moed moet zijn.

Synthese.
Er zijn kleine mierenneukers
Overspannen van geraakt aan
Initiatief tonen met opleukers
Van het proces dat te spontaan
Succes behaalt met gewoon het doen
Waar wij voorstaan voor ons fatsoen.

Door, hoe wij aan de wieg stonden
Van de cradle die we uitvonden,
- En energie met z'n allen haalden
- En duurzaam heden doorvertaalden

Naar een toekomst zonder idee- fixen voor de waterstaat
Die staat voor water dat spontane ideeën stromen laat

lekker rustig boven mijn hoofd

Eindelijk verliezen de nagels
aan het hemelsgewelf aan kracht
ontbreken steeds vaker de striemen

van deze zilveren kraaienpoten
ontlasten de ruimte
van het bulderend verlagen

tot een adembenemend spoor

van hun gassen komt de rust

tot het gehoor omwille

van hun eigen zwakte
waar al teveel gretig
beslag gelegd werd

Voor nutteloze dagen

wit uitgeslagen bij het openen van de dag
alles mag worden gelezen zelfs kouwenaar
laat het niet afweten ik mis een deel
dat van sterven en ontwaken
niets weten en vergeten
omdat die leegte daar
achterop nadert
tot dit punt
licht bezoedeld is de hemel
tegen het wit licht dat er onder ligt
valt de terugblik op het overwegen
hoe een scheurkalender de levensboom gelijkt

AFBRAAK

en hoe of dat vanzelf gaat
min of meer al alochtoon
ik steeds verder van mezelf
afstaat
m'n lichaam haat en uitwoon
tot kraakpand voor deze illegaal
die ik, gedicht, tot een verhaal

Roomser dan de opgeklopte room (naargeestig paupendom)

De mooiste uitvalswegen worden
bij het overwegen steeds meer
door ringwegen doorsneden
om snelwegen de ruimte te geven
als hoge vluchtwegen uit moderne

leefomgevingsmogelijkheden

Die afstevenen op terloops
ontgoochelt heden doorkruist
en in de ban geblikt opdat
alles rechtschapen heet

elk wat wils

Waarheidsvinding in de achtertuin -

gewied dient er te worden recht van leer gaat de schoffel weer tekeer
heen en weer in korte metten
omwille van het tekort schieten staakt het botte zonder kracht
aan de voet van 't kruisdistel gewas
dat alras weer woekert op gewraakte grond
waar godsvrucht maagdelijk
gespreid ten grondslag ligt een leer uit vele huizen met tuinen die kweekten uit eigen gerief

-terwijl de hoektuin
met de grootste rots
al bloot gelegd
tot driemaal toe
de haan toeliet
-terwijl de hovenier
zijn vullingen verloor
dat amalgaam uit de rotte kies
die nu verkiest

weer walmende voor de beurt
te preken waaruit
het gestoffeerde kruis
zijn vergulden snit laat afbladeren

(Het Rotte Kruishout gaat tenonder)

lekker Irakezen zit wel snor

Hij plagt Irak te verdonkere manen
onder het perzische tapijt
mist ook wel het rooms habijt
om af te komen
van de schuldbelijdenis
die beter ter biecht gedragen
dan voorgedragen nu als smiecht
met pandjesjas en calvijnse stof
daar onder weggeveegd moet worden

gode zij in de heere geprezen
dat vromer dan de paus
hij niet kan worden met balken
blatend met z'n oorlogsverleden wat een bis-dommer doet
met een holocaustje verlogen
want beter dan dat kan je je volk
niet ver-tegen-woordigen

-leven het zegenpreken!