In de haast

Op de plekken
waar vrijwel niemand woont

kom je

in de haast iedereen tegen

weltevreden is daar zacht

uitgedrukt

een metafoor al loopjes nemend
voor de vergrijzing uit
van het vergezicht

dat zo vreemd

van veraf

toch eerder een bekende leek

Neerslachtig

Ik werp een blik in een sloot
en aanschouw kringsporen
waan me kortzichtiger in nevelen

met gene oever aan mijn zijde
verstom ik sprakeloos
in een gedachtestroom

die in mij woedt

een dikkop bruin
met een paar ogen
op mij gericht
van uit dikwater
het is geen gezicht

als uitbarsting van regen
komt de zegen over mij heen
te nat gegaan leg ik aan de reden
wat onbegrepen aangedaan

Toch de tijd eens opnemen

eens inzien of er nog wat te beluisteren valt
het klinkt als stilte opgerekt naar einde
maar uiteindelijk valt een rust als pauze
een seconde in de maatsoort
een vriend van mij begaf het
ademnood en meer gebreken
naar bleek een storing in een stortbui
regen zacht maar regen gewoon
in dit horen van water gewoon door
weg en vervluchtend van de wegen
tot er geen spoor meer is overgebleven
ik ving de laatste ademtocht een zucht
op in het gehoor als fluistering van wind
de geest dreef over in de lucht gevangen
om nooit terug te keren naar het begin
eens inzien of er nog wat te beluisteren valt het klinkt als stilte opgerekt naar einde maar uiteindelijk valt een rust als pauze de opmaat is verlegen om woorden
doordat het zwijgen er werd opgelegd

geen blad voor de mond

Men leest geen boek
zonder bij de hand
te houden het schrijfhout
om zich te vergewissen
dat men uitwisbaar
ook zichzelf weg
kan gommen als de kant-
tekeningen de overhand
gaan innemen in aannames
van eigenwaarde

Origin

Toen ik uitlas hoe
de zon op-kwam voor mij ik
mezelf uitgelezen weer trof
nabij het verschijnen
in een herdruk
een nieuwe oplage wist gebundeld
licht bevlogen alles wist
van oorsprong doorklonken
een leer om van te houden

Dit is een koud kunstje

Omdat we steeds verder inklinken
een dieptepunt veroorzaken waar we inzinken zienderogen verslinden we
kapitale blunders op de laagste streken nooit genoeg dan toch
nog zelfverzekerd tegen
de grootste rampspoed om tot slot
het laatste bodemleven te voeren
aan de kippen die vanzelfprekend
al aanstormend in aanwezigheid
van geest toonde toen de overvloed
in springtij over de kop sloeg

Op goed geluk doorbrak de stilte

Naar honger verlangt geen mens
met het beeld voor ogen
dat de tijd doden
geen bloed doet vloeien
afwachtend in de hoop

er geneest niets van nooit
geslagen wonden of opgebroken
zekerheden bestaande uit
het lange dralen naar verlangen
van ongerijmde zinsneden
op de geschonden huid
dempt alles tot het dooft

dat in oogverblindend zonlicht
op een late namiddag

Kieren en naden

Het voorjaar vervoegt zich uit de naden
de tegels worden weer gelicht

uitpuilend naar de ogen staan
komt alles nader uit elkaar
het harde plaveisel verzacht
het hart klopt weer harder dan

verwacht zelfs uitmuntend geurt
de waterkant mede zwaar van daslook
zo ook ik die opgelucht hier ademhaalt
wortelen op een valreep is zeker
goed opgetekend stevig
verankeren in goede aarde

Ooft

De zeer bezorgde appel
rust de fruitmand uit
een hand van bijna gelijk
signatuur vergrijpt zich
smakeloos aan dit week
verlepte goed het vlees

dringt diep door met zijn tanden
er komt smaak noch sap uitvoort

de mond verstomd te vol
van leven dat verzwegen
de lust bestrief te smaken

Iets om mee te beginnen

De zuivere hoop het puur geluk nooit terecht gevonden altijd stuk van dat laatste kleine beetje
van beter nog dan weet je
ergens anders voor dan pech
dat beetje gewoon domweg zeg
een klein geval van treffen
uiteindelijk van het beseffen
het zit in je of juist niet
met alles om je met wat je ziet

Ik heb het voor het zeggen

het gat in de markt
een openbare ruimte
de leegte die zich uitleeft

hier draait het om
niemand spreekt mij
tegen

de echo van mijn spiegelbeeld
leeft gelijk met het gegeven
gevoed met beelden van mijn geest

de tijd nemen voor wat het is

Voor als je nu een$ verder leest
de waarheid achter

de werkelijkheid weet verder niets

alles gewoon vergeet wat

staat er dan te lezen
meer dan achterhaalde woorden
te goed beschouwt onzin
wat nog vaker leven heet

Tot in de hoogste stand verheven

of je nu naar links of rechts staart
huizen in de rij gelijk een trein
alles meer en meer bergafwaarts
tree voor tree neergaand moet zijn

staat het boegbeeld hier te kijk
zijn naamdrager tot schande
is de lukraakstad één bouwlocatie
altijd bouwrijp ruimte zat
maar nooit in de essentie af


de stad die in zijn voegen barst
staat te liegen tot het deugd
burgerlijk ongehoorzaam zijn
is bestuurlijk gelijk aan trossen los
met inspraak gelijk aan opspraak

luisteren hier is een vak apart
dat nooit verstaan zo ongehoord
nooit kloppend orde verstoord
apert verstomd het rommelhart


met luisterrijke plekjes in de opruiming
is opgeruimd staat netjes het logo hier
een gemeentelijke groenvoorziening
gewoon het kettingzagen met plezier

Maar nooit met bloedend hart*

_______________________

*gelinked

O, Lelystad in uw blokhart
bent u al bijna veertig jaar oud
maar in uw wezen niet uitgebouwd
de puin hoopt op met smart

zo smadelijk toch uw hart op hol
wanneer dan toch 't carré te groen
gerust volgroeid 't alleen mag doen
met daarin een hijskraan al te dol

_______________________

Als je in het gat van het hart kijkt schieten tranen tekort;

Overal drijft alles rond maar nooit over waar het rotzooi betreft;


Heinde ver is zand in de overhand en ieder raakt hier het spoor bijster;
De hoop is gevestigd maar nooit af, je gaat er vanuit je schoenen lopen;
maar misschien waait de wellust van de bouwpastors weer over, haal ik zand weer uit mijn ogen op de kimmen van duinkruinen die verstuivend mijn verwarring weer geven waar Lelystad uit bestaat, een harteloze stad die nooit af altijd bloedloos rondpompend bouwpuin nalaat. Wat ooit af was is zo afgebroken tot een nieuwe zandhoop.

niet nooit

Het is niet ondenkbaar
dat god niet dood is.
Hiernamaals allang hier
niet meer bestaat,
dan waar ik voorsta.

Dan is leven na de dood
onmogelijk anders dan
hier nu niet bestaan.

Blijft de vraag staan
waar hier nu voor staat,
anders dan ophemelen
van aards bestaan
een goddelijk gegeven.

Wanneer wij

niet langer organisch wezen zijn
eenzaam zaadcel met schokken en beven

lozen in een stortvloed
woorden smelten tot het samen zijn

het harde lidwoord speelt nog zweepdier banger voor het blastomeer

bevlekt

vergroeit tot krassen
op papier hier komt vrouw
eerder nog inert gedreven door
externe creatieve kracht

vermenigvuldigt weer
tot leven schenkt vol lof
voor lul gezet zijn lot

Omhoog gebogen

Staart de visser onbewogen lachen vissen
met de vogels weerspiegelend in de plassen
de vissen naar omhoog de vogels naar beneden
toe bewogen samenkomend in het oog
gelopen van de visser

stroomt het water van omhoog en
langs zijn voeten dansen vissen
zwemmen vogels vlinderslag
met vin en vleugel weergegeven

samen wolkenmassa wolken
water wolken lucht wolken
in een adem amen samen

Samen in één schuitje

Een wonderwaardig evolutioloog
stak van wal in 'n briljant betoog
er niet om loog wat er verschilde
gepaard met gecultiveerde wilden

op een schuit waarna ze strandden
en vuurtongen spraken van schande
hoe toch ruig en onverlet 't mensdom
zo ongemeen van taal verstoken stom

toch samen leven konden op de klippen
waar hij onvolwaar niet aan kon tippen
dat de mensheid uit één vlees en bloed
het moet doen met zulk één vreslijk gemoed

zich toch daarmee verzet te leven in een staat
vanuit broederschap de slavernij ontsnapt

hij onverlet in staat van euforie betrapt.
dat het menszijn uit ééncelligen bestaat

Ontstoffen

Uitwassen

Geluk is een inktvlek
die je op stof gemorst
Nog kunt uitwassen

smetvlekken zijn hardnekkiger
met het achter blijven
van bestaande indrukken

wordt met op schrift stellen
het alras een uitwas op papier
die je wel wilt witwassen

maar nooit meer weergeeft
dan wat met wildgroei
tot wasdom is gekomen

Het onvergetelijk moment
een de rotte pennestreek
wildplassend van de lul - hard

door rode licht scheurend

met zijn ego op zeiknat wegdek
in de kettingbotsing
keihard op zijn bek gaat

Er is nog hoop

Er is nog hoop
Met wat gewurm
Op goede gronden
Komt de aarde
Weer omhoog

Randstad

Weer eens reizend door het landschap
van de toekomst
waar niemand meer in thuis
iedereen altijd bij de weg
kwijt stilstaat toch
het voorjaar nog beleeft
in enkele bosjes wild leven
vergeten mussenvolk
een zonsopgang eventjes
wonderen verricht alvoor
de dag aanbreekt
en
iedereen weer wegvlucht
naar waar niemand huishoudt
dan het kantoorpand
aan de snelweg wat peizend
ingeruild is voor de volkstuin

zonder enige hoop de laatste
vruchtwisseling aangeeft

uit het lood geslagen

dan wanneer
het venster
wagenwijd
zich opent
met volle teugen
het voorjaar weer
naar binnen treedt
komt de ladder
de zwarte kater
de afstand daar
die dit weer schept
met faalkansen
of ongeluk
me vanzelf weer
tegen

recht - lijnig

in deze streken haalt men flink uit
staat alles vast of ligt voor zeker
het riet wuift stijvend lijnrecht
de kiemen barsten uit de aarde
sporend naar een einder
de horizon staat soms uitzonderlijk
kaal hier en daar met raffelranden
van geboomte dat al dan niet
afgezaagd als randbeplanting
in lanen uitgestrekt

de wijk was waarlijk ontworpen

Ik leef in het grijs
waarin samenleven
de kleur moet geven
aan het beton
dat soms wat rot
maar verder kerngezond
de toon zet vanwaar uit
ik nog al groen uitgeslagen
de wijk uit woon

Het landschap voor u

uitgerold in de verbindingen
in dwarsverbanden wordt de wereld samengevat
in transportsnelheden op een gepakt
bekneld in plastic en een blikveld
hoogverheven of in de grond verwerkt
Verfraait het land in garen komt het nader tot communicatie te versieren

alles opgeteld
ligt google earth
in groene schijn gewikkeld
hier nog opgerold
de wereld te bestieren