Spaar me de ogen

Om ze de kost te geven
meer niet is nodig
voor een arbeidzaam leven
dat in tezien vergt inzicht

kijken hoe het er mee staat de
oogappel die werd ontstolen
uit de taal is hard aangekomen
met het besef tot overleven

waar een kind nog van moet opkijken leert het neerslaan
in bedekte termen een oogopslag

Oud nieuws

Want echt alles
wat ik gemist heb
vind ik in de omroepgids
ik las nog over toen

mijn hart ophol sloeg
hoe de oproep van de omroep
om mee te doen niet op mij sloeg ik vroeg daarom
veel te laat
weer af of het er toedoet

maar nee een lidmaat leest altijd
met terugwerkende kracht
het nieuws terug
alsof de wereld stilstond zo doelloos heb ik niets
gemist wat mij betrof
besloot ik te blijven

bij leven bij
alles wat achter mij ligt voldongen feiten nieuws
zonder mijn bemoeienis
met gissen is niets mis

Zijn eer

Het klontert in zijn kloten samen
zijn ego lustig in de teelballen
zaait kwaadaardig groeit tot gezwel

de meervoud van zijn probleemgeval loopt hand in hand met papa aan 't strand
voor evenbeeld te spelen met de strandbal

geen hond die vangt of grijpt het aan
hoe in godsnaam uit zaad ontstaan dit vleselijk geweld tot niets vergaat
maar nu in vlees en bloed gelijk aan god staat

Who the fuck is Michael Jackson

Een geslaagde kans
mislukt om nog herschapen
te worden tot musicale noot
geen nood te hoog
of smoelde beter
de neus overal in (door -ont-) gestoken

de groei naar kindzijn is volbracht
geld teover levenslang falliet
verklaarde onschuld
een kindsbeen af verloren zoektocht

aan van strakenborg

Een rechte lijn maar nooit te strak
staat op gespannen voet met waar
de wind toedoet

gezwollen in de kronen
van de populier die stijf
de zier maakt met vertier
van ruisen zonder malen
om de zonnesteek van vandaag

het fel begeerde blauw
staalt op een enkel wolkje na
een vuiltje in de lucht

het zomers zwelgen van de zinnen
om te beginnen met de luwte
van 't talud waar de lust bezinkt
in moedermelk rond gevulde borsten

als een enig zinnebeeld van de schoot
waar ik te rusten leg mijn stijve leden
in't gemaaide gras.

Op hoop van regen

De dag valt
tegen 't is droog
op een enkele druppel
regen na kom je bewolkt
miljoenen kleuren grijs
tegen deze achtergrond
wassende maan afscheid
van de nacht een schoon begin
een dagtaak afgemeten naar
wat te wachten stond
een mensenkind wel
wat bedrogen uit komt dit

Verneukt

Ze vroeg waar het vandaan kwam
Gewoon
Tussen me oren
Daar regenend het altijd
Onbehoorlijk nat
Voor lul staan is gewoon
Een grondhouding bij klaarkomen
Als de afwas tussen neus en lippen
Zo gedaan gepiept zogezeit
Je zeikt wat af
Ze vond het plat
Gezegd een kutstreek
Wat ik ook beleed

Kauwen in het kippenhok laten klaarkomen

Wild gefladder in de ren
met kauwen die tegen
het gaas gesmeten
horensdol het kakkelbont
uithoonden het gaat om graantjes
mee pikken door het net
dat niet gespannen genoeg
de ruimte biedt aan vreemde vogels

in overdrachtelijke zin de ruif
werd uitgebuit tot ik kwam
paniek uitbrak waar eerst vredig
de luidruchtigheid om aan te horen

was de droom
was uitgekomen

Het moet aan mij liggen
hij komt niet omhoog

uitgestrekt een beetje
uitgewoond d'r buik omvangrijk
ontvankelijk een beetje boller
van een gelijke omvang
aan haar borsten
geen erfgoed maar naar behoren
lag zij klaar te komen
terwijl ik onderhand
de schuimkraag van haar liploos
haar ontdeed zo kaal geschoren
lag de lust hier uitgeblust
mij te bekoren het ging niet
naar behoren de vogels zijn gevlogen wat bleef
was huiselijk geweld
tussen de oren kippenvel
een kater die de laatste kauw
beloerd een poes die onbevredigd
spint een lul die het kippenhok
verzint wat neerkomt op gesnater

Spaarlicht

Uit

Kijk een groot licht ben ik niet
misschien alleen om bij te lichten
maar zeker niet om op te lichten
wat je liever niet ziet
zo ben ik niet liever schemer
dan een oplichter een daklicht
eerder dan stroomverslinder

een kaars die wakkert maar ook slaapverwekker
nooit verblindend lichter werkt
zelden ophelderend eerder sluimer
bij de nachtvlinder
waar de kruimeldief geen heil in ziet
meer dan het hoofd te bieden
is het niet met het verrichten
van licht werk tegen of allicht
tegen werken met wat goed verlicht
wel dimlicht is

Bijsterveld

Dit is het land
waar leeg gezogen
niets achter blijft
dan de grond
die onder de voeten
weg weinig meer dan bodemdaling
geeft als enig teken van leven
te volgevreten ongezond afgeleefd

de bevolking afgetakeld aardappels
eet de herenboer zijn biezen pakt
na de laatste penetratie ingestort
is dit geen kwestie van impotentie
maar meer de dalende frequentie
alles uitgemolken opgeschaald
verneukt achterlaat

Baanbrekend

op een dag dan weet je het
recht de rug en ook de schreden
geen spoor meer bijster dan verleden
het oogt een blikveld toekomst heden
met betreden van de horizon
lijkt alles eender wissel na wissel net
een pas gezet opdreef
met wat ik uit mezelf weer kon
wat overdreven schot en scheef

Verlichtte zielen

Stijl achterover

Ontbloot voorhoofd laakt dunkend over welgezind speelt part noch deel in eensgezind verzindt temeer en vaker nog een glad gezicht spint weltevree een partijtje mee houdt van bij wijze van spreek zegt niet nooit maar altijd ooit belooft het spruitstuk bloemkool gelooft ook nooit in nasi meer dan ik zie in de vreemde brei ontstemt zo vaak in tegen zitten heft het op en aan met stemmen kijkt laakdunkend meer onthutst tot stomme verbazing kent de kinken in de kabel brabbelt zachtjes onzin in de kamer houdt gedijst zijn adem in en smoort soms welbespraakt tegen beter weten in kraamt het slotvol snot uit strottenhoofd schimp scheuten groeistuipend omhoog ontploft valt doodgewoon als hoog blond kinderhoofd en valt afgescheiden uit de toon het misbakselt zijn eigen deun fluit nog een toontje hoger mee speelt vals gestemd zegt ronduit nee verwilderd wat geeft blijk van dijk als waterkering bemint slechts eigen bloed vloeiend Nederlands tot vrijheid afkoerst op overwinningsdrift smeet koud ijzer weg en spiest met neersabelen het ontslagrecht neer wart met kramen deze handhaving weer tot spraakverbod van anderstalig strottenhoofd ja au ja dat doet zeer

in de wolken vrienden, in de wolken

Man, o man daar sta je dan omgeven geheel bekommerloos

Vruchten afwerpen

In dit licht bezien terugbladeren denkend aan junirui
in deze onbehaarde tijd
waarin gewrichten krakend door het leven

vluchten geen regenwulpen eerder
dan de scholeksters van het wad er hangend een grauw sluier over de dag alles natter dan verwacht

bomen schudden als jonge honden de vacht
geler boterbloemen windvast

ik schuil in mijn huid word nat
bedaar kijkop van kersen onrijper
dan verwacht aan de snavel
ontsnapt in't gras

Parel

Op z'n achterste voorste

De wereld draait om hem
hij is thans de as
die kleinood van de dood
bij leven nog zo groot

schonk iedereen
de aandacht die hij verdiende
hij oogde anders als anekdote
opgetekend oogstte hij
niet minder dan de dagwaarde

bij de tijd dagelijks
een grafrede met spijt
bedolven onder oorkonden
die hem als dichter
na het leven stonden lazen
de woorden uit zijn mond
de eerste sneden vers
gras dat voor zijn voeten weg
niemand voedde
die nog geestrijk was

tussen leemte en leegte

De tijd dicht
alle wonden
in dat licht
gezien
wordt alles
uitgezonden

Wie schept nu zoiets

de zee van ruimte

draait geen hand meer om
verlegt de steden o oliedom
rijk verleden gewoon weg
uitgewoond of nieuw beleg

het meer erin

ontzet het brood de kaas
ervan gegeten door de baas
die dwaas die dacht beheren
is af te leren met omkeren

de vaart eruit

alles op z'n kop of gewoon rot
op zeg met oude waarden zot
schep genoegen met de tijd
die geest die waant met spijt

het oeverloos

wie ziek van nostalgie beziet
hoe geschiedt met verdriet
dat landschap dat is vergeten
in de oorsprong nog te weten

het grondverzet

wat schoonheden uit verleden
oprecht in 't nu mag treden