voor het wakker worden

Was er licht nodig dat ontbrak niet meer ontstak dat was de reden lag in de rede blindelings en op de tast schreed schoorvoetend op zijn gemak de nacht inktzwart in een pennenvlucht toe tot een gesloten boek en was gelukkig niet voor niets gedicht dat voor zichzelf uit-sprak.

Victor op de plaats af

het zweemt

Naar de kroon

Gestoken nu het net begon
te dooien in de hitte
van de strijd met bomen
geen voorjaarfluiter wou zitting
nemen op de vlucht genomen
toen met scherp geschoten
de prooi het toch nog won

________
Sneuvelen doen slechts
soldaten enzij die afgaan
door de judas om en een politikus

Paddenpoel*

 Nabij de hofvijver waarin een lely overdreef

stond een ietwat uitgeholde stramme populier

in gelid wat met zijn lid te spelen

een ander was wat sprakeloos getroffen

met het overscheef gaan van de wilg

die er wat welwillend bij stond te wuiven

met hoe uitgemolken en met koeienogen

de kikkers kwakend klaarkwamen

met aan één rijgen van hun eitjes

in snotterige snoeren zover

het reiken kon waren de grote der aarde

vereenderkracht de baasspelend  op het podium vereend

in vederenpracht van hun liederlijk gewag makend koeren

dat in samenzang zo schitterend parelde aan de randen 

van de plas met het lustig spartelen van hun ledematen

die allemaal zintuiglijk elkander vochtig konden aftuigen 

*een helaas verloederde streek in laagland, 

waar nog slechts neringdoenden de maat meten 

en de dienst uit maken met hun marskramen.

vensters

Als ik nu eens een mes in jouw beeldscherm stak........

zou het bloeden, is het moord? Mag je
godgeklaagd beweren dat
echte mensen leven
achter de buis gekluisterd?
Al lezend in de teksten van anderen,

de een komt net bij de pornosite vandaan.
De andere deed het met kleine kinderen,
niet voor het kind,
niet voor het klaar komen,
slechts de sensatie
van  het niet mogen
maakte dat de sperma
van de vingers lekkend likken
met smullen van de uitgekraamde taal.
Vrouwen, hoe banaal deden slechts of ze een kookboek raadpleegden,
of iets over een zelfmoord
te weten wouden komen, door het bomen, vanwege het bos.
Omdat ze lekkerbekken met een kwaaltje weten,
of vergeten dat je ook door de geile beer met ballen
die lekker smoelt in trieste verwachting kan geraken.
Blij bezwangert voor de buis, nog leest van soapsterren
die jij ook bijna was geweest.
Realiserend dat de vuilste vuilbek
ook gelijk met ons
dit alles kan lezen,
gelijktijdig met de onwetende

moeder die meeleest
en de vaderen de zoon
 in de onbevangen geest

niet wetend dat naast voetbal ook een beest
spellend speelt met het leven.
Alles komt samen achter de buis.
Klaar met overgeven?
Slik dan de beelden,
sluit het scherm
af en veeg de ogen droog
neem de toetsen af en vergeet
vooral te leven van vergeten
vergeet vooral het weten
vergeet het weten
weet slechts; er is geen mens
die niet onverenigbaar in deze graal
voor zijn fatsoen het nog moet doen
met in de taal verloren woorden.
Als ik nu eens een punt stak in het plasmascherm?
Zou het bloeden
met het gezicht,
het lichaam,
de woorden,
het plaatje,
de ruit,

zou het breken voor mij uit?

De dame poëtiseert

Zelfmade, ik kende het woord niet
alvorens het hier stond; de muze.
Zingt zij? Nee, zij een lettergreep
of vier meer of minder gelijk de armen
en benen die zij welluidend neemt
de dame is weetgierig belezen

waarin men te vergeefs nog leestekens
leest of zo bevreest voor is
voor de empathie overstijgend aan de fantasie
van de autobiografie

die in een speciale editie wordt verdicht
tot dame met haar typisch vrouwelijke behoeften
gebonden stofomslag in oekvormen
 zonder vormen van begeerlijk geslacht

met leeskringen rond haar ogen
verslindt zij de liefde
die haar terecht doet
en toelacht.

Vrij naar RD - Dlc.

Haar kiemkracht

Ik schoot in't zaad
in haar gebukt vooronder
loosde zijnde loser
lonend in de onvolkomen daad
terwijl zij uit haar larvaal huidje kroop
waarbij het oppervlak doorbroken
water in lucht veranderde
een godswonder zonder aanstoot
stiet ik hemels door omhoog

Striemen

De tijd rijpt tot ontdooien van de nabestaanden
in de geest van tussenrijmen
kloppend op het hard houten
geborgen
ondergronds bestaan
hier stond de leie zerk
vergewist van krijtstrepen
onaandoenelijk te wenen
van de uitgehaalde streek
met ontnemen in een verdicht
betraand opeengestapeld aangezicht

Lik op haar stuk

Zijn niet pluis zijn
leidde naar haar klapstuk
licht aangebrand welde het
warm aan in zijn onderbuik
ze trok haar neus op
hij of't bloedde
beproefde de nasmaak
daar zo vreemd van
gegaan genoeg het zoete
dat hen versteld liet staan

Ik zie

Zo stil als wat

Het is een ongehoord debat

men was stil stomverbaasd

ontluisterend was't wel wat.

zo't gehoor zat verdwaasd

Een rare rot streek

Een legakker uitgerust met wat gewas

het spoort met razende vaart stijfwit

aangevroren gelaten bonte kraag

magertjes een watergangetje

dat daar door zonder verstand

loopt het hoofd verloren 
rond nabij een vervelend naar

dermeeroord waar 
koppen snellen bij hoort

is in een klap de onschuld

van het maagdelijk land

verwoord al spelend

mocht een rietje fluitend

door de wind de toonzetten

voor een nieuw begin waar de berk

opslaat en hei stilletjes vergrast

was zij haar schaamstreek voorbij

dat insloeg bij wat klopt op nabij

gelegen verloren hoven

zij die moedeloos afdroop  afweek

op doodspoor aangeland bleek

protraheerde de vermoorde onschuld 
de reistijd uren lang

&

nam de vlucht naar boven

Bij't missen

Hoeveel mensen zouden bij de 50ste druk nu al niet meer zijn dan hersenschimmen die zij vergeten zijn te lezen

hoeveel mensen zou ikzelf missen die in Belgie met de trein zijn vertrokken terwijl ik niet eens wist dat ze ergens waren heen gegaan

hoeveel sneeuwvlokken vallen verwatert op hun plaats van het vergeten wanneer de dooi doorbreekt

hoeveel geheimen herbergt een steenhoop in Drente dat als kaal skelet alleen een herinnering als afdruk lopend door de tijd achterlaat

hoeveel tellen zijn wij meer nog de gebeurtenissen van een ongeval waar iedereen slachtoffer is met reizen dat alles geplet raakt in vergeten

hoeveel keer moet ik een herinnering missen die gewist nog kort voor mij uit in mij leeft

niets minder

Niets blijvend meer van tijdelijke aard wel steeds meer minderen vaker niks is het meeste van belang dat al naar gelang

Darwinist

Het is de antichrist
die hand in hand
met de digitale tourist
gods schepping om zeep helpt
geen weet heeft
anders dan wat
hij in de bijbel leest

een lulverhaal
dat god alles is

met een klik
in de hand heeft

wat de mensheid aangaat
teringzooitje nalaat

ze leggen leven vast wat door
hun colablik het weer verloor

in het echt veel echter

Echt erger ergst

wij zijn erg echt

echt heel erg

erger dan echtst

het loslopend draaipunt 

om zijn eigenste as

kerend waar 

kerende waar

kerende waarde

kerende waarde waar

kerende waar waarde 

kerende waar waarde waart

Met zoveel ruis omgeven

Uiïg gekleurd

gepeperd

pRoost

Mijn achterlicht

Je bent de koplamp die me voorlicht
ik zit wat raar te trappen
geen gezicht dat zadel

dat was jij eerder
waarop ik me afzette
met pijnversnelde

aan't stuur verslingerd
raakte ik het onmiddellijk kwijt

vol op de rem
gevangen door een lichtkooi
bleef ik je bij
het wiel dat tolde
van de weg
ik in de goot
betaalde zuur

het wrange vruchtvlees
geschuurd geschaafd
de valpartij waarbij jij
knipperend oogde
als wegtrekkend rood gevaar

zwak zwalkend achterlicht
dat doofde zienderogen
mij wel duur het leven zuur
kwam te staan verslagen

de tweewieler die de smak
gesmaakt zijn stok gestaakt
in eigen spaak de val gebroken
had ik de poot verspeeld
geen verhaal gemaakt

Op z'n Frans

Je had hangwallen maar die haal je weg omdat je kop wel wat wagenings lijkt van een ambtenaar uit de tijd zelfbewuster kan je haast niet uitvreten met je scheiding moralistisch door je nooit passende pantalon en te grote handen voor een academicus door het leven gaat je bent té pas maar meer nog te onpasselijk behept met ouderlijk gezag een ziekte die door je studiegenote werd aangepraat waarmee je zeggen wilt het bed nog deelt verveelt maar deelt in gezamenlijk keurslijven ontwikkelen voor ons soort mensen want dat zijn wij de nieuwe cenaatjes wel wat achterhaalt maar welbewust in het leven staat met de uitstraling van de modelmatige heilsoldaat een ziekelijk zelfgemaakte uitsnede van vrij woonde concentratiekampbewoners nieuwe stijl bejaard alvoor ze leven gaan succesformules voor de baas kansarme sloebers in hun moraal

Leve om 't leven

Eten om te leven leven
om te eten leven
eten om te leven leven
als de dood om leven
eten om de dood
te laten leven eten
om de dood te laten
eten eten om te leven
leven om de dood dood
om van te leven leven

nog steeds van binnen uit bevlogen

Foto

Prednison hormoon ogen
in blakend opgeblazen toet
te jong gemoet staart

lachend nog vereeuwigd
je toe het moet
een lijdensweg zijn

om deze gevoelige plaat
te laten hangen laat staan
waaruit zoveel herinneren

uitdrukkelijk blijk geeft
van het gemis dat ingelijst
hierin jaren gevangen is

nooit meer ouder worden
vanuit een te jong
ontsnapte levensweg

Er is een man

die zei, het is zo stil in mij. Ik dacht dat klopt, hij is er ook geweest. Nu zij daar ook in mei, met zovelen toen, vielen voor een vaderland. Terwijl iedereen die stierf van angst nu nog de doden herdenken. Waarom was ik daar dan niet bij. Gewoon zo een van velen, die vliesvleugelig van dichtbij, de lente hoorden.

met name op de muur

Waar de poëzie door slopershand geruimd werd voor de regie
netjes aan de kant voor vaderland een onbewoonbaar kamp

Q

Met koortslippen brandt de geitenneuker zich aan het lam geslagen drachtig dier meervoudig verkracht in de produktieketen glad vergeten hoe met bokkensprongen de koe al uitgemolken het varkentje gewassen er eerder al als de kippen er bij was

een wintervlinder

Vleugelloos haar slag geslagen
met er voor uitkomen dat alles
vervlogen is met wegvliegen
van haar wederhelft waar zij
zo door bezwangerd werd

uitgekomen

Ze was een eitje
in een notendop verpopt
dat goed uit kwam

Uit haar schoot

Haar onderbuik daar heerste vruchtbaarheid met afzetten heeft zij haar sporen wel verdiend overal vraatsporen van haar nageslacht die uit het ei nog nonverbaal blad na blad uitgelezen tot de nerven het moes er uitgevreten tot pop het spel van letteren uitgeteld het leven aan een zijden draad niet brak maar uitgerekend gevleugeld weer verder vlinderde op zoek naar vers gewas dat zomers door gekleurd uit haar onderbuik weer met zachte schaal van ei verzadigd werd afgezet

Uitgedacht

In ons denken zijn

wij kunnen wij

nog veel doen
.
.
.
.
.