Toen

Toen was heel gewoon
toen sprak iedereen toen klonk
als een taalgebrek een
achterstandwijk van toen
iedereen er nog mee begon
een openingswoord verhalend
van toen het er nog toe deed
van stopwoordje tot openingswoord
toen er nog aandacht aan werd besteed
een verloren zaak voor zover toen
daar is van alles mee van doen

Retorisch

Zou je kunnen houden

van iemand

die telkens opnieuw
een wiel uitvindt

of

die nooit verder
dan een spiegel
zichzelf hervindt

zou je kunnen houden

met wat je hebt
met het verliezen

of

uit het oog verloren
zichzelf herwint
in acht genomen dat

je zou kunnen houden
met wat je hebt
over gehouden

stREss

Je moet gewoon enigszins
uitgekookt raken
om in te zien
dat de schietwilg,
hoewel gebroken,
nooit afgezaagd is.

Je moet gewoon niets
Zelfs niet
Van de kook raken
Om dat in tezien.

Sieg heilbot <-vangen->

De bodem van de zee
verliest haar leven
opgediept en uitgeput
rust het op brekend
maagzuur van de eter

de veelweter en de universele
uitvreter scheppen genoegen
in het leeg eten omwille
van het alfa dier en
het derde omega zuurrijk

(dat in hun gal z'n weg weer vindt
om doodgelukkig verder te leven
een moederkoekje van eigen degen
waarin de aarde begraven ligt

hervindt de mens zijn oorsprong
weer in een verloren strijd

het bodemleven zo fijn gehakt
van smaak met de boomkor raakt
de tong botweg uitgesproken
uitgevist tot heilbot gezegend)

Verwaaid

I

aan weerszijde van de Breede
een plaats waar eeuwen werden geleden
met twee maten veiligheden gemeten
net een meter boven maaiveld lag

daar rust gehavend zonder sluizen
een oud dijklichaam in huizen
moeder aarde uit pure watersnood
waar god mag weten wie over uitzag

hoe toorn tot zilt verstilde bodem
na een storm luwte bood in de schoot
van kreken waar huis met haard
in alles wegvloeide tot schroot.

II

Oud zeer staat scheef
in de abelen beschreven
uitgebeten ogen in de bast
weerbarstig strak in het gelid

met blosjes op de konen
opdat je met opwinden
over alles wat je tegenzit
zelfs de regen in je gezicht
terugslaat op het buigen

langs de kitsch kastelen
boerengerief als woonstee
van ooit hoog verheven
welgesteld nu rot uitbeeldt
in ramen die uitkijken
naar zichzelf

Gehoornd

Een zeldzaamheid, zo koppig
is mijn hoofd uitstekend
uitgedost met stekeligheden.
Waarvan een voorbij fietsend kind
zich afvroeg;
waarom deze koe, ik dus,in de weide
zo een raar stel harde punten droeg.
Ach, zij mama wijselijk wat achterop geraakt,
ze zijn ze vergeten af te zetten.
Waarschijnlijk zitten zij bij
de verkeerde bank.

Voordeel op leven

Abonneer nu op leven
met korting op
het komend jaar
neem de tijd even
om vijftig procent
op te strijken
van dit lidmaatschap
zelfs met krappe beurs
een koopje om het leven
op de deurmat te krijgen

wat u anders moet ontberen
om zonder leven door
het leven te gaan doorleven
is bijna ondraaglijk leed

geen dag gaat nog vanzelf
over leven laat staan overleven
alles zit vast op niets
meer weten dan op losse

schroeven blijven staan
met vastzitten in vandaag
dat morgen ook vanzelf
kosteloos over leven gaat

Toen zij zich verbaasde

Een mantelpakje mode werd
gelijktijdig met het dragen
okselhaar verdween en zo-
veel geschoren landingsbanen

alles leek in de haast
achterwege vrouwenwerk
een peulenschil na achten
net als de afwas die kon wachten

zelfs de broekrok die ruim paste
werd in het gareel gezet
een krijtjesstreep met meer
kinderen waar men oppaste

liet zij de stoepen ongemoeid
waar met hinkelen werd gescoord
tekenen aan de wand bestond nog niet
anders dan reclame maken
voor de huisvrouw die uit werken was

langzaam kwam ook de stress
in keurslijven keurig afgemeten
zo bezeten was zij nooit tevoren
laat staan nog even zitten kon

om tijd te nemen voor wie dan ook
die zij nu wel bezitten ging daarboven
waar vreemd door het glazen plafond
alles iedereen toonde die zij ontsteeg

nieuwe tijden dringen aan

De somslim maakt zich op en dik en blaast zich op
de jodiumdoekjes voor verwonden graven slechts graven en delven het onderspit
het hondsvot maakt een kardinale fout dat op drijfzand is gebouwd
alles aan de zevenmijls laars gelapte godsgebod voor wie't nog geloofd

de mannetjesputters zijn afgezeken uitgeblust geïmplodeerd
de rokkostuumpjes benen mooi voort hebben exploteren goed aangeleerd
de pater en de mater zijn in hun rollen omgekeerd

het kapitaal dat dondert blunderend keer op keer zijn torentjes uit
de wellustige volksmenner van het arbeidsfront buit rijkelijk de wereld uit

legers putten hoop uit kindsoldaatjes raken spelend uitgeleefd bij uitgeputte brandstofpompen

het schreeuwend tekort aan rijkdommen maakt langzaamaan de armoedzaaiers kapot uitstervend op hun ooit zo welvarend vlot

Kinderen van één vader

Ze hebben zichzelf daar
maar wat aangedaan
omdat ze zijn vergeten

mee te tellen niet één
voor één of van de hand
naderhand gegaan

spelenderwijs een hongerdood
te sterven
voor je goed en wel bent

geholpen met af te leren
wanneer je mee telt

rekenles te krijgen
waarmee je wel-
gesteld (of kon zijn
met wie jij) bent

De dichter bij de dood (verjaard)

Achter al die houten vensters
schuilt een blinde muur
waar het antiek huist
deuren voor je sluiten
met een slot dat er vanzelf
invalt en zo alleen nog op
zichzelf past
steeds dichter bij het zwijgen
dat nergens meer toe doet

teveel aan regels nog gebonden
dit huis onthutst door gebrek
aan antwoorden op de eeuwig
gestelde vraag raakt overwoekert
door oude gedachten van voorbije aard

ik heb getracht het uit te leggen
steen voor steen en voeg voor voeg
staand tot het tot doorzakken
vervloekt de spanten toont
waar het bezwijkt aan lasten
dragen

Onbegrijpelijk

Ik begrijp dat dichten niet
waarin telkens de liefde zingt
met ongrijpbaar beeld in taal

gevangen zin van lust en min
dij en borst en alles er tussen in
terwijl een oog geen oog heeft

voor wat het ziet maar wil
met handen kijken zonder
te verstaan wie woorden spreekt
laatstaan een ander ze beschrijft

week alleen

ik week alleen
zeg dag na dag
in maandverband
tot jaarringen verpakt
voor eeuwig vastgelegd

Zijn dood zijn

Zijn dood kwam onverwacht
in hoge vaart aangesneld
in z'n fourwheeldrive

een kerel met een stoppelbaard
niet opgewassen tegen dit gevaar sneed hem de pas maar ook pardoes
het leven als passant af

een gast die eventjes daarvoor het bordeel
verliet maar zoals je ziet zie je dat niet
't grietje, een mokkel, in zijn ogen
van een jaar of tiener had ook
z'n dochter kunnen zijn
al smaakte hem dat niet
dus maakte van hem geen slachtoffer

daarvoor was de aangeschoten pooier
die z'n klanten beroofde van een fatsoenlijk leven
of de autodief die om het even overreden of de sleutel afgegeven
aan de geschonden reputatie
van het bijna lijk aan de lijkschouwer
kon overgeven die besloot dat
zo uit de gulp gekropen
het te lullig was om deze schandknaap
buitenboord te zien bungelen
aan een zijde draad
dat de dood nu eenmaal
scheidt van een hoerloper terwijl het meisje grienend voor haar leven
dat ze verder leidt voor het verzetje
van mannen van het ware leven
die netjes gekleed hun onkostenvergoeding declareren
of per ongeluk door eigen vervoer
overreden geschaadt het met de dood bekopen wat een strop is voor het bedrijf

Broeder

Het huis van waaruit wij
zo nagelvast zijn opgebouwd
is ellenlang al in het verleden
blijven steken geen haard is daar
nog brandend bij gebleven onze muurvaste ankers zijn te vuur
en zwaard bestreden we zijn te hoop gelopen in menig gram en toornig uitgevreten fundering rust nog teloor het rottend deel vol zekerheden dat ons niet draagt

maar uitgerekend elders dieper
de bodem insloeg met meters
heipalen die ons steeds verder uit éénander dreven

onbereikbaar maar vol zekerheden zijn nieuwe muren opgetrokken

waar geen klinker voor is gezet
dan ijskoud bewapend betonijzeren
grepen op een sleur van eeuwig
ongeschonden trots die zich nooit
laat breken laat staan meelevend blijkt

Weerklank

Als je in de put zit
help roept
komt er altijd hulp
waar je om verlegen zit
een stem door jezelf
gehoord om te beluisteren

Afdrachten

ik ging alleen naar Drachten
om mijn krukken af te geven
bij aankomst bedacht ik mij
Drachten is te dodelijk gewoon
opgegeven en uitgeschreven

O, vreselijk oord om te versterven
waar is uw ziel toch opgeborgen
nu ik aan de Oosterstraat versterf
dit oord voor altijd de Drait kwijt
in het afgegraven hart

ellendige zaak uit duizenden
in duigen ook uw Friese taal
zo onbedorven ooit vergeven
God mag weten tot wat verbouwd

op de vlucht geslagen raak ik gelukkig
bij u nooit en nimmer het spoor bijster
door uw aangeslagen land vlucht ik
langs het klavertje vier snelweg

langs de Azeven naar het hoge land en
ben bij de witte molen aangeslagen
weer mistig tot mezelf gekomen in
een overloopgebied van Groningen

Dirk zit er warmpjes bij

Een brandje blussen
is een koud kunstje

met een mondvol
goude knarsentanden
valt een hoop geld
klaar om te verdienen

berooi de kakelbonte kippen
kaal plukken zal niet lukken

zelfs het balletje
wil niet raar rollen
voor de oplichtende man

die briljant banen schept
met bakken geld te kloppen
uit de arme drommels beurs

voorbeeldig boegbeeld
als klaploper of doodloper
waar geen koper meer op past

Rook is vuur

Ik sla een boek op
waar rook uitkomt
oude rook onzichtbaar ook
ik rook niet maar rook
toch die geur
een smeulend verhaal
kleurloos ook zwart wit
en brand mijn vingers
daar maar niet aan

Verval van bladeren

Aarden is een kunst die elkeen
ongeacht de herkomst verstaat
beheersbaar onderdeel van leven

in alle kleuren prachtig vanaf de
hoogste kroon de afgewaaide tak
alles verstaat het vergaan
eenvoudig ingeboren leven

de prakticerend dichter

Neemt zijn literaturen
zeer serieus in het bestuderen
sudderende regels technieken in behaagzucht pralen om de eer geen sier meer mee te behalen aan het stichtelijk woord dat uit de voorschriften valt te behalen te strikt genomen op het noteren van de exactheid op de maat gesneden regels terwijl de schoonheid van het onderliggend geurend bloemblaadje is vergeten kleuren levend van leven of stervend in het weten waar het vergaat.

de 10den

De tiende maand zit in een stroomversnelling
hoge bomen doen opstandig weer aan bladval
ondanks dat iedereen er tegen stemden
met nu al of toch te vroeg velden
men te snel een oordeel

er is van alles aan de hand
zienderogen zie ik de zon wegzakken
schaduwen maken van de mug een olifant
er blijven meer depressies hangen
buiïgheid van ongekende neerslachtigheid

niets blijft zoals het was
trekt strijdend ten onder
of neemt de wieken
wie blijft telt af komt licht tekort
om bij te schijnen laat staan te zien
hoe stralend het met terugblikken
was op wat vastgelegd een zomer scheen

een spoor van verbijstering nalatend
trok de zwerm de aandacht die uitgewaaierd
bleek bij het nader beschouwen een weersprofeet
die met zichzelf spelend op een mistbank zat
in rijp beraad met de nachtvorst sprak

hoe of hij in dit klimaat kon breken
met de nablijvers die op hun gemak
nog mensdom bleven.

_____________________________
het zijn de getijden die werken als van oudsher
zonder het besef dat afdracht nu eenmaal mag
mits men er maar bewust mee omgaat
door tienden te schenken aan ieder verval
dat natuurlijk hoort ons leven

Aan haar volle klanken te verstaan

Alles slaapt nog als de Aa ontwaakt
dat gaat geenszins met kabaal gepaard
je ziet het trager stromen gaan

weet hier is een punt bereikt
zich met de volgende letter
beschrijft
dat past niet bij het rijmen

tot dat je opzoek gaat
naar de bron van haar ontstaan
dan komt gepaard met uiterwaarden
aan haar ware aard tot leven

ja waart er oeverloos wat rond
in de sprengen aan de kop een bovenloop
die nauwelijks is te herkennen noch verdiept tot oorsprong
het welluidend water klinkend weerspiegelt

Tinten

De luchten grijsden me aan
vogelvluchten stroomloos
door de staande Aa van bovenaf
beluisterend straf geen toon
tintte alles zwart

tot doorwekend blauw in stammen
stram in het gelid ooit in aarden
wallen geplant tot eeuwig hechtend verband

benendik de wortels
hun gemak in het gerief
tot het aanschouwen verdicht
een woud van duistere gedachten
achterlatend in de nacht ontwaakt
uit een verstillende slaap
het grazend beest kreupelend
enigszins verstijft uit het hout
dit licht bewegend schaduwdier

wat nader beschouwend weer
deinzend op de schreden terug week
mijn achterlatend verstommend
tot me aankeek vanuit de beek
die lomer dan stroop haar werk deed
ik schikte mij geschokt tot evenbeeld

nu 't bleek al uit het landschap
dreef met groenend waken
het ochtendgloren alles meevoer
tot bladstillend morgenlichtrose
naar het scheen zo hoog verheven
nevel

Geen koninginnenkruid tegen op gewassen

Daar zit zij in pracht en praal
opgesloten in een oud verhaal
tegendraads spint zij halve garen
met kotters van eigen soort te sparen
voor een geweldig verjarend samenzijn
is ze van leer getrokken niet te klein
in het kleine verzetjes plegen waande
zij zich in de ovaties staande
houdend van volsverlakkerij
in dunne vernislaagjes klei
glad glimlachende bekkentrekkenrij
waar gek genoeg geen gouden koets of zijden sprei
haar weldaad schenkt in het ontduiken
van een zeker paradijs bij 't ontluiken
van zoveel pril geluk in kapitale fouten
die haar droombaantje deed verstouten.

Krieken en kraaien

Bij het krieken en kraaien
uit de nacht vandaan
vliegen ze af en aan

vanzelfsprekend nietszeggend
veel holle ogen in de wei opgeleukt
door veelkleurigen en streepjes-
pakken alleen met zichzelf bazig
bezig zijn uit mist gewiekst mept
een blauwe reiger zijn grotere
zilveren evenbeeld uit de sloten
op slot gedaan in biezenranden
opgebouwd onttrekt de witte molen
de aandacht uit het landschap

waar langzamerhand de vergrijsden
zich ontgroenen in dit najaarsbeeld.

Ontwaarden in html

als of je in een hemellichaam zit opgesloten, zo leest html waarin anders ongezien mijn tekst zich bevindt. Zo opgesloten is leven omgeven door een zachte deken leestekens van god mag weten wat voor code voorzien. De voorziener is alom aanwezig
. Zie mijn vers, het is mijn bloedeigen fantasie geabsorbeerd in deze omgeving:

Ontwaarden

div style="text-align: center; font-family:
Geneva,Arial,Helvetica,sans-

serif;">
Ik



Ben de lettergeest

die duivelsveel
verzen leest.

Het veelkoppig beest
dat halsstarrig veel weet.


Maar telkens weer vergeet

hoe een graad heet
op de schaal
van de intellectueel
die daarvan
alleen maar fruit eet



dat bedorven vruchtvlees

van wie leest hoe de ruggengraat
verweekt tot slechts een sponsdier



slap van leden zijn leven als inktvis
verder slijt

in zijn vocht
van menig uitgelekte
pennenvrucht

te rot nog om te beklijven

op papier zijn koppen verloor

met veelpotig in te grijpen



door met zuigen zichzelf houvast
te geven
met vissen naar de leerschool

van overlevenden glasalen


die naar bewierrookte paling streven


uitmondend in de lekkerbekkende landrotten


die op hun beurt weer
niets
van uitsterven weten

globaal gesproken


bij enige graden warmer wonen.

waarbij zogezegd ook

ik

behoor.

Opgelicht

een uitstekend handgebaar
als kunstwerkje tentoon gesteld
wenkt met andere woorden

zonder taal ook nog te verstaan
weent ook zonder enige traan
loopt ook zonder vooruit te gaan
maakt veel leven zonder kabaal

er huist een bladstille leegte
schuil in een spreeuwenzwerm
kom maar los in uitschreeuwen
er is een lichaam uitgebroken
bewaarheid tot een individu
nog wat schuw maar komt
tot uitdrukking zilverglad

omrand opgebouwd uit lichtkegels
zon wat schep jij toch veel ruimte
waar licht zo goed in tot uitdrukking
kan komen zonder dat ik dat zelf zie

Ze hebben de naam

Een huis vol zekerheden vreest
niets van waaruit niets ontbreekt

is alles omlijst in zeker weten geeft hoop op wat zich ooit wreekt

dat per kerend tij't lot beschikt zekerwetend waar't hun pad doorkruist
schuilt ook de angst wat in het hart heerst

-
Zeeuwse wateren

omdat het lekker kwelt

Liefde

Omdat je wel weet
dat het altijd wel ergens overgaat
schrijf je het gewoonweg op papier

Potlood, liefste, geeft het meeste
weer niet te zwartwit alstjeblieft
in bijna onleesbaar handschrift

uitgedrukt omdat het zo lekker wegschrijft heb ik,
getikt,
het ook nog even hier
te kijk gezet.

Ja bedrukt is het zo toch
iets te mooi voor mij
een leesbaar afgerond gedicht
-
Ach, is het niet goed geleestekent?
Weet dan dat ik het altijd verteken.

Op een onzeker afgesproken punt

Meisje wachtend op een onzeker moment
of de getrouwde man die op hetzelfde tijdstip
naar een verboden liefde grijpt
een trein beschrijft langsrijdend het sfeerbeeld
kiss and ride zo vluchtig is de tijd
ze glijdt naast hem haar gevechtjasje uit
hij ziet veeleer verloren gaan verbijt
komt spijtig uit zijn weldoordachte lijnenspel
van het goed gestreken maatkostuum
zo blijft onkreukbaar maar postuum
zijn zelfbeeld rustend op de achterbank
onderwijl glijdt zij met middelen van bestaan
genaken is nu eenmaal een handgebaar
dat zijdelings een spoor van liefde nalaat
op dit vergeven laatste uur ontsnapt zij
een verloren kus een duur vehikel
plaatstaal is de basis voor een flinterdunne laklaag
die licht bekrast haar jeugd verstaat
het modern concept van opengewerkte staionshallen
klinken hol maar geven ruimte aan haar vlucht
terug naar die stad waar nog een ander leven wacht
gehaast de slaap ontsnapt gejaagd erin terug gegaan

Ooit was toen verleden tijd

Toen het verleden op een stille zaterdag terloops je leven binnen is geslopen
stond je wel verbaasd te kijken naar de tijd die daarvoor was verstreken

nooit geweten dat die tijd aan mensen kon verkleven tot een oude huid
verkreukt geweten vergeeld gelaat een gelatinelaagje op het zilver

van de geweken haargrens tot een tastbare handdruk en drieledige wangzoen
pijnlijk schroeiende lippen bestorven op een vage glimlach gebukt gaand

onder vlagen aan smeulend vuur dat even oplaaide toen ze brandhout erop gooide
even later doofde bij toeval of door een vlammenzee en woud van vonkenregen

door ademnood de laatste reddingspoging tot een smeulende rest hete lucht
die haar weg vocht door de trek naar boven waar god mag weten te wachten stond.

Ai mi Ay mi hoed u voor een tsunami

Er is een boekwerk waarin staat hoe de wereld misschien vergaat
door een zieke duizendkoppige draak of een of andere andere aap
die buitenzinnig en uit wraak 't gepiemel van 'n jonge knaap
aanzag voor urbaan gesodemieter en besloot vleselijk normaalliter
hier is sprake van een zondeval

de strafmaat is één grote knal die allen tot een hiernamaals toelaat
zoals gezegd het ook beschreven staat men vergaat zo rapper
met man en muis en rest ons gode zij geprezen nog slechts één huis

waar torenhoog verwarrend in vele talen zoals de brutaal, wartaal,
mentaal vitaal wordt gesproken hoe banaal toch godsfalen
ons naliet in't bordeel om ontucht te bedrijven met moedertje aarde en
vadertje tijd zo heus incestueus ons onzedig in kon lijven bij't
heilsodatenleger dat zijn evenbeeld bestrijdt

Van meisjes die zichzelf besnijden

zo gelukkig niet nader ingekleurd
zwartwit waaruit details ontbreken
zie je geen lief of leed als teken
dat hun leven nog naar bloemen geurt

met al dit goed en kwaad in lijden
is nooit geweten hoe pril en teer
van lijf en leden valt te vermijden
zij wild snijdend alleen zichzelf bezeerd
maar ongewild ook de ooggetuige is
die meelijdt in deze besnijdenis

Menswaardige omstandigheden vrij vertaald

Je gaat er plat gezegd aan voorbij
zo uitgedrukt weergegeven
loopt het wel los met velen

alles vastgelegd in het even
nu blijkt in een klap eeuwig
gapende wonden
die nooit meer genezen

mensen kinderen
bejaarden in alle talen
allemaal op een zeer gevoelige

soms bewogen plaat bevroren
van emoties met in het ooglopen
wel los zo soms en zo verloren

een meisje door zichzelf verwondt
de soldaat verwondert door het doden
iemand die wat voor het overleven zoekt
een ander in de goot straal
bezopen pijnlijk gezicht

in een bloedspoor van indrukken
nalaten van langs lopend mededogen
die daarvoor betalen moet
kan dit niet langer meer
aanschouwen

ze zit

Daar maar zo vreselijk vierkant te kijken een ballenbuik met messcherpe benen daaronder uit in vervlogen ballonen deelde ze haar ogenblikken in het verschiet van mannen uit vergeten wie haar eerder deze levensvreugde schonk terwijl ze zeer ballorig nog niets wist wat overdraagbaar spelen leek.